همان کلاف سرگردان بین دستان پیرزنی که
بی هدف نخ افکارم را گره میزند.

اگر سر زخم روحمتان باز بود ؛ بتادین را سر بکشید.

چرا ‌هیچ کس نگران دیسک کمر پرانتز نشد؟

شاید شروع انزوا ، شوق برای بی ذوقی باشد.

اگه آینه رو بشکونم دیگه با خودم چشم تو چشم نمیشم؟

هزاران راه وجود دارد که آدمی بمیرد و زنده بماند.

من از سکوت موریانه های تنم میترسم.

دور ایستاده ام.
و از دور همه چیز کوچک ، آرام و بیهوده به نظر میرسد.

من شیفته انسان هایی هستم ک تنهاییشان را شناخته اند.
با او حرف زده اند ، چای خورده اند و از او مراقبت میکنند.

افکار سنگین مسبب از قلم افتادگی زبان میشود.