🔴 کاریکاتوری که در رسانه‌های عرب زبان دست به دست می‌شود:
سقوط حزب‌الله
سقوط بشار اسد
سقوط حوثی‌ها
و در آخر سقوط خامنه‌ای و رژیمش👏✌️

✅چکیده مقاله چپ، دمکراسی و اقتدار گرایی

جمع‌بندی و نتیجه
چنان‌که در بالا اشاره شد، مشکل اساسی چپ‌های کلاسیک چپ (از روسو تا مارکس)، این بود که این نظریه‌پردازان رادیکال، به جای تصور دموکراتیک‌شدن زندگی سیاسی، به دنبال فراتر رفتن و گذار از سیاست، از طریق ساختنِ یک جامعه عاری از تضاد‌ها (مثلا جامعه کمونیستی) بودند. تصور آن بود که سازوکار‌های اجتماعی این جامعه‌ی ایده‌آل، یک مفهوم جهان‌شمولِ «منافع واقعی انسانی» را فراهم می‌کند، که در فراوانی است و برایِ رفعِ نیاز همگان، امکانات وجود دارد. تصور آن بود که با وفور امکانات اقتصادی، تقسیم کار و کمبود‌ها از بین می‌رود و انسان‌ها آن کاری را می‌کنند که دوست دارند. در این جامعه‌ی ایده‌آل از تکثر و اختلاف منافع خبری نیست. در نتیجه تضاد‌های اجتماعی از بین می‌روند، انسان‌ها در ‌هماهنگی، همدلی و هم‌داستانی خواهند زیست. آن‌گاه دیگر نیازی به سیاست هم نخواهد بود.

در بالا روایت از سه نوع برداشت و تعبیر از سوسیالیسم بعد از مرگ مارکس را ارائه دادم.

کاستی‌هایی که در مارکسیسم کلاسیک در نگاه به امر دموکراسی بود، راه را برای نخستین تعبیر باز کرد: استقرار حکومت‌های چپِ اقتدارگرا که تجسم آن «اردوگاه سوسیالیسم» به رهبری اتحاد شوروی بود. به این ترتیب، در یک سوی جهان، در کشور‌هایی که سابقه و نهادهای دموکراتیک در آنها قوی نبود،چپِ رادیکال (لنینیستی) مستقر شد. تصادفی نیست که سنتِ چپ ِ رادیکال و بلشویکی، (علی‌رغم نقد خود از لیبرالیسم)، هرگز موفق نشد جامعه‌ای آزادتر و دموکراتیک‌تر از جامعه‌ی سرمایه‌داری لیبرال‌دموکراتیک را بسازد. این هم تصادفی نیست که «انقلاب‌های سوسیالیستیِ» هم سو با اتحاد شوروی، فقط در کشورهای کم‌تر توسعه‌یافته‌ای به موفقیت رسیدند که در آن‌ها، حزبِ پیشاهنگ انقلابی، خودش را جایگزین طبقه‌ی کارگر ضعیف یا اساساً غایب در ساختار اجتماعی کرد.[62]

اما در سوی دیگر جهان، دو برداشت و تعبیر دیگر هم وجود داشت: الف- چپ ارتدکس در آلمان که در برابر هیتلری‌ها سرانجام زانو زد و ب- چپ خلاق در اسکاندیناوی که «مدل سوئدی» را ساخت. این مدل موفق از چپ در جوامعی (که سابقه و نهادهای دموکراتیک در آن‌ها قوی بود) با احترام به سنت‌های دموکراتیک، دستاورد‌های باارزشی برای رشد و تکامل مفهوم دموکراسی برای تمامی بشریت به ارمغان آورد.

حزب سوسیال‌دموکراتِ سوئد، با تکیه بر جنبش قدرتمند طبقه‌ی کارگر و سایرِ مزدبگیران قادر به انجامِ اصلاحاتی شد که هنجار‌ها و فرهنگِ دموکراتیک در این جامعه‌ی سرمایه‌داری را غنی‌تر و نهاد‌های دموکراسی را قدرتمندتر کرد. این بخش از چپ، که مخالف مدلِ اقتدارگرایانه بود، هم از لحاظ نظری و هم از لحاظ عملی توانست ترکیبِ برابری‌طلبانه‌ی قدرت سیاسی و اقتصادی با دموکراسی را پیش ببرد، در عین حالی که همچنان تنش و تضاد منافع میان گروه‌های اجتماعی متنوع را هم بپذیرد. سوسیال‌دموکراسی «مدل سوئد»، در سال‌های دهه‌ی ۱۹۳۰ تا آغاز دهه‌ی ۱۹۹۰ میلادی توانست سازو‌کار‌های عادلانه تر توزیع امکانات گوناگون، احترام به حقوق بشر و آزادی‌های فردی، تقویت سازمان‌های «جامعه‌ی مدنی» و فراهم کردن روند‌های دموکراتیک‌تر از آنچه در دیگر جوامع پیشرفته‌ی سرمایه‌داری بود را امکان‌پذیر کند.

فروپاشی اتحاد شوروی و حکومت‌های اقتدار‌گرایی که اقمار آن بودند، در ۱۹۹۰ میلادی، رادیکالیسم مدل بلشویکی را به‌عنوانِ بازیگری جدی از صحنه‌ خارج کرد. «مدل سوئدی» سوسیال‌دموکراسی هم در سال ۱۹۹۰ میلادی به پایان خود رسید.

اما تلاش برای یافتن مدل‌های تازه‌ی سوسیالیسم دموکراتیک و منطبق با شرایط تازه در جهان، هم در پهنه‌ی نظری و هم در عمل سیاسی، ادامه یافت. بخش سوم این مطلب، بررسی تحولات نظری و پراتیک چپ در سال‌های بعد از ۱۹۹۰ است.

منبع؛ نقد اقتصاد سیاسی

رسول بداقی فعال صنفی معلمان با انتشار نامه‌ای خطاب به توماج صالحی از درون زندان اوین، آزادی او را تبریک گفت. در بخشی از نامه این فعال صنفی زندانی آمده است: «در میان شاگردان خود؛آموزگاران بسیاری دیده‌ام که نه با زبان، نه با کتاب، نه با فیلم و نمایش، بلکه با نگاه، با نظم، با عزت نفس، با اراده، حتی با اشک، به هزاران شیوه؛ آموزگارم بودند. اما تو بدون تخته سیاه، بدون مدرسه و میز و نیمکت، آموزگار اراده بوده‌ای، برای من و برای هزاران آدم با انصاف.»

تجمع اعتراضی بازنشستگان مخابرات

امروز دوشنبه ۱۹ شهریور ۱۴۰۳ بازنشستگان مخابرات در چند شهر کشور دست به تجمع و راه پیمایی زدند.

در کرمانشاه بازنشستگان مخابرات با شعار "مخابرات رها شده، اسیر قلدرا شده" تجمع اعتراضی این هفته خود را برگزار کردند.

در اهواز نیز علی رغم گرمای شدید هوا بازنشستگان صندوق بازنشستگی مخابرات با شعار "نه سازش، نه تسلیم، اجرای آیین نامه" اعتراض خود را به اجرایی نشدن آیین نامه استخدامی و رفاهی سال ۱۳۸۹ اعلام داشتند.

در گیلان نیز بازنشستگان با شعارهایی نظیر "مخابرات ایران، قانون نمی پذیرد" و "سهامدار ظالم، حق ماها را خورده" به عدم اجرای آیین نامه مذکور اعتراض کردند.

در شیراز نیز بازنشستگان با حضور در مقابل ساختمان شرکت مخابرات استان فارس تجمع اعتراضی خود را برگزار کردند.

تهران نیز شاهد حضور بازنشستگان مخابرات با شعارهایی چون "اجرای آیین نامه، حق مسلم ماست" و "بیمه بی فرانشیز حق مسلم ماست" تجمع خود را برگزار کردند.

دستکم سه تجمع اعتراضی برگزار شد/ تحصن کارگران شرکت گاز پارس جنوبی

خبرگزاری هرانا – امروز دوشنبه تعدادی از کارگران واگن پارس #اراک، شماری از کارگران صنعت #نفت شاغل در پالایشگاه ششم #نفت_و_گاز پارس جنوبی و گروهی از #شهروندان ساکن #میرجاوه با برگزاری #تجمعات اعتراضی، خواهان رسیدگی به مطالبات خود شدند. همزمان #کارگران شاغل در شماری از سکوهای گازی شرکت نفت و گاز پارس دست به #تحصن زدند.

استراتژی کثیف کارشناسان سازمان تامین اجتماعی برای کاهش مداوم ضریب مستمری بازنشستگی با بکارگیری همزمان دو تاکتیک افزایش پلکانی و متناسب سازی (نامتناسب سازی)
سازمان تامین اجتماعی  در سالهای اخیر برای اینکه بتواند خروجی های خود را تحت عنوان پرداخت مستمری بازنشستگان ، نسبت به ورودی های دریافتی اخذ شده از شاغلین تحت عنوان حق بیمه پرداختی شاغلین ، با ضریب اطمینان بالا، پایین نگهدارد ، اقدام به اجرای برنامه ایی بلند مدت کرده است .
سیکل و چرخه ؛ افزایشات پلکانی و متعاقب آن متناسب سازی!
در واقع اجرای هر کدام از این دو پروسه ، ضرورت اجرای پروسه دیگری را فراهم میکند . به عبارت دیگر ، متناسب سازی می شویم ، به دلیل اینکه افزایش پلکانی در طی چند سال متوالی ، مستمری مان را کاهش داده است و افزایش پلکانی برایمان انجام می شود (سازمان با پروپاکاندای فریبکارانه تقسیم بندی های بازنشستگان به حداقل بگیر و سایر سطوح ) بخاطر اینکه فاصله میان حداقل بگیر و سایر سطوح زیاد شده و آقایان ریاکارانه و مزورانه ادعا می کنند که  میخواهند فاصله و شکاف طبقاتی بین حداقل بگیر و سایر سطوح ناشی از متناسب سازی اخیر را از بین ببرند و صد البته در این دامگه  از ابلهان ، مزدوران شتیل بگیر و کانون عالی تحت عنوان مطالبه گری ، نهایت بهره برداری و سؤاستفاده ها را بسود خود برده اند
این برنامه شامل افزایشات سالانه پلکانی اول هر سال است و با اجرای هوشمندانه آن ، در عرض  کمتر از دو یا سه سال موفق به اعمال افت بسیار محسوس ضریب مستمری می گردد و در تکمیل این برنامه با هدف کاهش شدید خروجی مالی (پرداخت مستمری بازنشستگان ) اقدام به اجرای متناسب سازی یا در حقیقت نامتناسب سازی و کاستن  زیرکانه ضریب مستمری می کنند
مصادیق بارز آن در اجرای ناقص متناسب سازی سال ۱۴۰۰ و لحاظ کردن ۹۰ درصد ضریب مستمری بجای لحاظ کردن ۱۰۰ درصد، برای اجرای متناسب سازی ۱۴۰۳ است .
در سال ۱۳۹۹و ۱۴۰۰ ابتدا با خزشی نرم و به بهانه فراهم نبودن تأمین منابع ۷۵ درصد متناسب سازی را اجرا کردند و برای بالا بردن میل و اشتیاق اعتیاد آور به ضرورت متناسب سازی دیگری ، بطور ظالمانه ایی از پرداخت معوقات قانونی ۲۵ درصد باقی مانده متناسب سازی مزبورخوداری و آن را  به پرده محاق و فراموشی سپردند و با افزایشات پلکانی سالهای بعد از ۱۴۰۰ مجددأ ضرورت نامیمون نا متناسب سازی اخیر را چندین برابر برجسته کردند
همگان می دانیم اگر در سازمان اصول بیمه ایی و مواد قانونی ۹۶ و……بدرستی ازسوی سازمان رعایت و اجرا می گردید ، دیگر بساط و دکان این متناسب سازی کذاب برچیده می شد و بازار مکاران کانون عالی و لات و لوت های مواجب بگیر سازمان به کلی کساد و تعطیل می گردید
پس بیاییم همگان با اتحاد و همدلی فارغ از تقسیم بندی های حداقل بگیر و سایر سطوح و چهار درصدی ها این سیکل و چرخه دور باطل افزایش پلکانی و متناسب سازی را از بیخ و بن قطع کنیم

(با خلاصه شده متن نوشته شده آقای نظری بازنشسته تامین اجتماعی مورخ۱۰/۶/۱۴۰۳)