[با همه هالوژن به ما که می‌رسه گاز نجیب!]:

پرتو نور روی تو هر نفسی به هر کسی
می‌رسد و نمی‌رسد نوبت اتصال من

سعدی |

کافیه من یک روز لباس گرم یا هودی و کاپشن بپوشم. آن‌چنان هوا گررررررم میشه که انگار وسط مرداده و حالت تهوع می‌گیرم از گرما و یک امروز که لباس خیلی گرم نپوشیدم یک ابررررری تو آسمونه که احتمالا سگ خواهم شد از سرما 🤧🥶
ینی انگشت‌های پاهام از توی کفش یخ کردند

زندگی همه‌مون داره دچار یه تغییری میشه. درس من داره تموم میشه. کارای رفتنش داره درست میشه. نمی‌خوام نه بیارم توی حرفاش یا حتی ابراز دلتنگی کنم. می‌ترسم بگم دلم برات تنگ میشه اگه بری و یهو گره بیفته توی کارش و ذهن دیوانه من تصور می‌کنه بخاطر حرف من بوده. خوشحالم چون حق‌ش اینه. فقط ذهنم داره دراما می‌سازه. اینقدر فاصله و این همه مدت دور نبودیم از هم تا حالا.
ولی خوشحالم براش. امیدوارم به چیزی که لایقشه برسه.

بکگراند

خیال را بفرست ار تو خود نمی آیی
که با خیالِ تو صد گونه ماجرا دارم ...

حکیم نزاری |

[برم یه ذره شعر بخونم که مغزم استراحت کنه بعد این همه چرت و پرت‌هایی که از صبح ریختم توش از مفصل و اعضا و جوارح!
بیتی که میاد:]

ذکر تو از زبان من فکر تو از جنان من
چون برود که رفته‌ای در رگ و در مفاصلم

سعدی |

[از خدا نمی‌ترسی با من اینجوری می‌کنی؟]:

ای چنگ فروبرده به خونِ دلِ حافظ
فکرت مگر از غیرتِ قرآن و خدا نیست؟

اینقدر این دو سه روز ـ تقریباً از اول هفته
سرم پر از فکرهای مختلف و نامنظم و مهم و نامهمه
که حتی توی خوابم ولم نمی‌کنند و تا پشت چشمم احساس می‌کنم داغه
کاش یک نفر میتونست وصل شه به مغزم کش رو پاک کنه اونجا بسابه و آب بگیره، کانکشن‌های اضافی بین نورون‌ها رو حذف کنه، بلکه خلوت و آروم بشه

گروه گنوزی این دانشکده واقعاً عجیبه. تز من بین سه تا رشته‌س گنوزی، سیوتیکس و فارماکولوژیه.

بخش اول با گروه گنوزیه.
هیییچ کدوم از آزمایشگاه‌ها نیاز به این بازی‌های اداری برای شروع پایان‌نامه ندارن ولی من سه روزه که گیر فرم پر کردن و امضا گرفتنم که تازه اجازه بدند من برم کارمو شروع کنم 😵‍💫 در حالی که کد اخلاق اومده، کد علمی اومده و همههه چیز ثبت شده
استاد راهنمام هم پیگیییییر

منتظری که چی بشه؟
کی می‌دونه آخرش چی میشه؟:

هر وقتِ خوش که دست دهد مغتنم شمار
کس را وقوف نیست که فرجام کار چیست؟

حافظ |

کاش امروز می‌تونستم ورد obliviate رو بزنم و بمیرم.