🔘🔘🔘

🔸 روانکاوی نمی‌تواند بیمار را قادر سازد تا بداند چه می‌خواهد، بلکه فقط او را در معرضِ ریسک کشف آن قرار می‌دهد.
ریسک تنها چیز باارزش است، زیرا تنها راه به درون ناشناخته‌هاست.

[ آدام فیلیپس ]

🔘🔘🔘

@Axiiiiom

🔘🔘🔘

🔸 **درمان از طریق بینش (خودشناسی)، به هیچ‌وجه همان روانکاوی نیست.

[ ژک لکان ]**

🔘🔘🔘

@Axiiiiom

🔘🔘🔘

🔸 رنجِ فرد دیگر، چیزی را به ما یادآوری می‌کند...
زخمی که دیگری را آزرده، می‌توانست از آنِ من باشد.

[ ژک لکان ]

🔘🔘🔘

@Axiiiiom

🔘🔘🔘

🔸 **آنان که حرارت معمول زندگی را نمی‌پذیرند، محکوم به سقوط‌اند.

[ امیل چوران ]**

🔘🔘🔘

@Axiiiiom

🔘🔘🔘

آیا خاطرات کودکی روی زندگی الانمون تأثیر داره؟

🔸 پاسخ به این سوال نه تنها بله است، بلکه این خاطرات نقش بسزایی در شکل‌گیری شخصیت، روابط و حتی تصمیم‌گیری‌های ما دارند.
خاطرات کودکی، به خصوص تجربیاتی که در آن دوران شکل می‌گیرند، می‌توانند الگوهای رفتاری و عاطفی ما را برای سال‌های متمادی تحت تأثیر قرار دهند.

🔸 روانکاوان مانند فروید و بالبی بر این باورند که اولین سال‌های زندگی، پایه‌های محکمی برای ساختار شخصیتی فرد ایجاد می‌کنند و این پایه‌ها، تأثیری دائمی بر نحوه تعامل ما با جهان و دیگران دارند.

🔸 خیلی از تجربه‌های دوران کودکی، حتی اون‌هایی که به خاطر نمی‌آریم، می‌تونن به شکل ناخودآگاه روی تصمیم‌گیری‌ها، احساسات و رفتارهای ما در بزرگسالی اثر بگذارن.

🔸 خاطرات کودکی چطور توی ذهن ما ذخیره میشن؟
تجربه‌های اولیه، به ویژه در رابطه با والدین و مراقبان، توی سیستم عصبی ما ثبت میشن.
این خاطرات ممکنه مستقیماً یادمون نیاد، اما تاثیرشون روی الگوهای رفتاری و واکنش‌های احساسی ما باقی می‌مونه‌.

🔸 تأثیر خاطرات کودکی رو در چه زمینه‌هایی می‌بینیم؟
روابط عاطفی: الگوهایی مثل وابستگی یا ترس از نزدیکی.
واکنش به استرس: نحوه‌ی مدیریت اضطراب و ترس.
خودپنداره: احساسی که درباره‌ی خودت داری.

برای مثال، کودکی که در محیط ناامن بزرگ شده، ممکنه در بزرگسالی دائماً منتظر اتفاق‌های ناخوشایند باشه.
یا فردی که در کودکی مورد توجه کافی نبوده، ممکنه در بزرگسالی برای جلب توجه دیگران تلاش بیشتری بکنه.

🔘🔘🔘

@Axiiiiom

🔘🔘🔘

🔸 🎤 دال‌بند و ماکان اشگواری - 🎼 ماهی سفید🌱

باران به سرزمین برگرد
پاییز میان خانه غوغا کرد
باران به سرزمین برگرد
پایان بگیرد این شب سرد

🔘🔘🔘

@Axiiiiom

???

شیب لغزنده‌ی تخطی از مرزهای درمانی

? شاندور فرنتسی (از همکاران نزدیک فروید) در تلاش برای ارائه‌ی عشقی به بیماران خود بود که والدین‌شان نتوانسته بودند برای آن‌ها فراهم کنند.
او بیماران خود را قربانیان سوءاستفاده و ترومای جنسی بالفعل می‌دانست، و به دنبال ترمیم آن آسیب بود. تکنیک او شامل بوسیدن و آغوش گرفتن بیمار مانند «مادری مهربان» بود.

? خود فرنتسی در خانواده‌ای با خواهران و برادران فراوان بزرگ شده و هرگز احساس نکرده بود عشقی را که آرزو دارد از مادرش دریافت می‌کند.
مادر فرنتسی در نظر او خشن و سرد بود، و بدین‌ترتیب سعی کرد به بیماران خود آن چیزی را بدهد که خودش در کودکی دریافت نکرده بود.

? فروید از پیش به پدیده‌ی «شیب لغزنده» آگاه بود.
در این وضعیت، نقض مرز به حالتی جزئی و ظاهراً بی‌ضرر شروع می‌شود و به تدریج به تخطی‌های بزرگی منجر می‌شود و به بیمار آسیب می‌رساند.

? در 13 دسامبر 1931، فروید نگرانی رو به رشد خود در مورد تکنیکی که فرنتسی در آن زمان در پیش گرفته بود، در نامه‌ای معروف ابراز کرد:

«ما به این نتیجه رسیده‌ایم که باید ارضای اروتیک از بیماران دریغ شود...
جایی که ارضاهای گسترده‌تر مجاز نیستند، نوازش‌های خفیف‌تر به‌راحتی نقش آن‌ها را تصاحب می‌کنند.
شماری از متفکرین مستقل به خودشان خواهند گفت: «چرا در یک بوسه توقف کنیم؟».
مسلماً فرد فراتر می‌رود وقتی «دست‌مالی» را نیز می‌پذیرد، دست‌مالی که کسی را حامله نمی‌کند.
و بعد افراد گستاخ‌تری از راه خواهند رسید که تا چشم‌چرانی و عورت‌نمایی پیش خواهند رفت، و به زودی کل خزانه‌ی لاس و نوازش جنسی را در تکنیک روانکاوی پذیرفته‌ایم...
(آنگاه) فرنتسی خیره به صحنه‌ی پر جنب‌وجوشی که خلق کرده است به خود خواهد گفت: شاید باید عواطف مادرانه‌ام را پیش از بوسه متوقف می‌کردم».

[ گلن گابارد، بخش‌هایی از مقاله‌ی «مرزها و تخطی از مرزها در روانکاوی - فصل دوم»، مترجم: تیم ترجمه تداعی ]

???

@Axiiiiom