???

? من آموخته‌ام که مردم
فراموش خواهند کرد شما چه گفتید...
فراموش خواهند کرد چه کردید...

**اما هرگز فراموش نمی‌کنند
که چه حسی به آن‌ها منتقل کردید.

[ مایا آنجلو ]**

???

@Axiiiiom

???

? برخلاف سنت دور و درازی که از "نورِ عقل" سخن می‌گوید و انسان را موجودیتی شفاف و نورانی یا متصل به نورِ حقیقت می‌پندارد، هگل درونی‌ترین هسته سوژه را "شبِ جهان" می‌نامد.

? تاریکی همزاد انسان است و تفاوتِ انسان با هر چیز دیگر همین تاریکی است. این خودآگاهی محض مشابه چیزی است که فروید بعدها آن را ناخودآگاه یا ضمیر ناآگاه نامید.

پس چرا انسان‌ها به جای آنکه سکوت کنند، سخن می‌گویند؟!

? انسان‌ها سخن می‌گویند تا از تاریکی بیرون آیند. تاریکی هستی، تاریکی خود، تاریکی دیگری، انسان‌ها هیچ دسترسی مستقیمی به حقیقت هستی بیرونی، حقیقت هستی خود و حقیقت هستی دیگری ندارند. از این رو با دیگران سخن می‌گویند و در زبان آن حقیقت را ایجاد می‌کنند.

? هیچ بنیادِ مشترکِ از پیش موجودی بین انسان‌ها وجود ندارد و آن‌ها دقیقاً از همین رو سخن می‌گویند تا پاسخ‌های متفاوت به همان تاریکی محض و بن‌بست بنیادین را بیابند.

? فرانسوی‌ها می‌گویند "اشتها با خوردن باز می‌شود".
این ضرب‌المثل، اگر آن را به شکل زیر تغییر دهیم، باز صادق است:
"اندیشه با سخن گفتن ایجاد می‌شود".

[ اسلاوی ژیژک، کتاب: باقی‌مانده تقسیم‌ناپذیر ]

???

@Axiiiiom

???

او محکوم است که در جستجوی خویشتن، به آینه‌ی دیگری نگاه کند.

? در آن لحظه که کودک برای اولین بار خود را در آینه می‌بیند، تولدی رخ می‌دهد؛ اما نه تولد کسی که هست، بلکه کسی که باید باشد. او دست دراز می‌کند تا تصویر را لمس کند، اما آنچه می‌یابد، فقط شیشه است.

? شکاف میان او و تصویر، نه فاصله‌ای ساده، بلکه یک زخم است؛ زخمی که هیچ‌گاه التیام نمی‌یابد. از این لحظه، او محکوم است که در جستجوی خویشتن، به آینه‌ی دیگری نگاه کند.

???

@Axiiiiom

???

? سرگیجه همان اضطراب است...
چرا که من نه از افتادن در پرتگاه، بلکه از پرتاب کردن خود در آن می‌ترسم.

[ ژان پل سارتر، کتاب: هستی و نیستی ]

???

@Axiiiiom

???

? **شاید تنها کاری که آدم می‌تونه بکنه اینه که امیدوار باشه آخرش بابت چیزای درستی پشیمون بشه‌.

[ آرتور میلر، نمایشنامه: سرازیر در کوه مورگن ]**

???

@Axiiiiom

???

? **این جهان سرشارمان می‌کند، می‌سازیمش، فرو می‌ریزد.
باز می‌سازیمش و آنگاه خود فرو می‌ریزیم.
چه کسی چنین ما را در هم پیچیده
که هرچه کنیم
باز در هیئت کسی هستیم
که در عزیمت است؟

[ ریلکه ]**

???

@Axiiiiom

???

? روانکاوی نمی‌تواند بیمار را قادر سازد تا بداند چه می‌خواهد، بلکه فقط او را در معرضِ ریسک کشف آن قرار می‌دهد.
ریسک تنها چیز باارزش است، زیرا تنها راه به درون ناشناخته‌هاست.

[ آدام فیلیپس ]

???

@Axiiiiom

???

? **درمان از طریق بینش (خودشناسی)، به هیچ‌وجه همان روانکاوی نیست.

[ ژک لکان ]**

???

@Axiiiiom

???

? رنجِ فرد دیگر، چیزی را به ما یادآوری می‌کند...
زخمی که دیگری را آزرده، می‌توانست از آنِ من باشد.

[ ژک لکان ]

???

@Axiiiiom

???

? **آنان که حرارت معمول زندگی را نمی‌پذیرند، محکوم به سقوط‌اند.

[ امیل چوران ]**

???

@Axiiiiom