Më 24 tetor 1938, u nda nga jeta Sali Butka. Patriot shqiptar, poet dhe një nga delegatët e qytetit të Korçës në Kongresin e Lushnjës në vitin 1920. Dëshmoi dhe kontribuoi në hedhjen e themeleve të shtetit të pavarur shqiptar. Lindi në fshatin Butkë të Kolonjës, në vitin 1857. Mori emër pas ngritjes së çetave kundër Turqisë, në krye të të cilave priu çlirimin e Ersekës dhe të Korçës. Butka i përkiste një brezi burrash të fshatit që u mësuan dhe u bashkuan me çetat e komitëve përmes përpjekjeve letrare të inteligjencës shqiptare.
Pasi mësoi vetë të lexonte shqip, Butka shkroi poema revolucionare që ndërthurën tekste natyraliste me tema nacionaliste, në një formë të poezisë popullore. Poezitë e tij do të ktheheshin në këngë që u bënin thirrje fshatarëve analfabetë, duke ushqyer ndërgjegjen e tyre kombëtare. Butka bashkëpunoi me veprimtarin e spikatur të Rilindjes Kombëtare, Petro Nini Luarasin, duke e ndihmuar në ngritjen e shkollës së parë shqipe në Kolonjë. Gjatë periudhave të ndryshme Sali Butka është vlerësuar me dekorata si me urdhrin e Skënderbeut, të flamurit kombëtar dhe urdhrin e lirisë.🇦🇱
#FrontiPatriotik #histori #atdhetarizem #patriotizem #nacionalizem #SaliButka

Më 24 tetor të vitit 1876 lindi në Korçë, Kristo Floqi, avokat, gjykatës, nëpunës, ministër, botues dhe autor. Mësimet e para i mori në shkollën qytetëse në Korçë, ndërsa studimet e mesme dhe të larta i kreu në Greqi, ku familja e tij qe shpërngulur. Diplomoi për drejtësi në Athinë, po aty nisi të ushtrojë profesionin e avokatit më 1899. Më pas shkon në Korçë, ku hap zyrë avokature, punoi gjatë viteve 1902-1908 avokat në vendlindje, Manastir dhe anëtar i gjyqit të shkallës së parë në Dibër. Më 1908 drejton gazetën “Dielli” në Shtetet e Bashkuara. Më 24 dhjetor 1911 drejton mbledhjen për krijimin Komisionit për Bashkimin e organizatave shqiptare në Amerikë. Më 28 prill 1912 themelues dhe anëtar i komisionit qendror të Federatës Vatra, të cilën e drejtoi më 1913-1915. Merr pjesë më 1913 në Kongresin e Triestes, si i dërguar së bashku me Faik Konicën. Më 1914 u emërua kryesekretar i ministrisë së Drejtësisë. Në maj të viti 1919 drejtonte botimin e të përkohshmes “Agimi”, organ degës letrare i shoqërisë “Vllaznia”, Më 1921 u emërua ministër Arsimi në qeverinë e Iljaz bej Vrionit. Më 1921 qe anëtar i “Bashkimit të Shenjtë” dhe në legjislaturën 1921-1923 u zgjodh deputet i prefekturës së Dibrës. Më 8 janar, 1922 ai hapi një zyrë avokatore në Rrugën e Dibrës. Në vitet 1925-1926 botoi gazetën “Indipendenca Shqiptare”, kur edhe u rizgjodh si deputet i prefekturës së Korçës. Më 1932 përkujdeset për varrosjen e kunatës së tij, Marigo Posios. Më 1929 – 1944 me ndonjë ndërprerje qe anëtar i Këshillit të Shtetit, Ndërroi jetë në vitin 1951. 🇦🇱
#FrontiPatriotik #histori #atdhetarizem #patriotizem #nacionalizem #KristoFloqi

Më 14 tetor të vitit 1929, u nda nga jeta rilindasi, etnologu, shkrimtari, arkeologu, Shtjefën Gjeçovi. Me përfundimin e kolegjit françeskan në Troshan, në vitin 1888 nisi studimet në Kroaci. Pas përfundimit të studimeve në vitin 1896 u dorëzua prift dhe shërbeu në Theth, Pejë, Gomsiqe, etj. Shtjefën Gjeçovi, ka dhënë një kontribut të jashtëzakonshëm në grumbullimin e shumë gojëdhënave dhe përgatitjen e disa monografive shkencore, përveç kësaj përktheu disa vepra të rëndësishme të letërsisë botërore. Ndër botimet e tij përmenden: “Jeta e shën Luçis, pajtores s’arkidieçezit të Durrsit” (1904), “Mark Kuli Kryeqitas” (1905), “Agimi i qytetnis” (1910), “Shna Ndou i Paduës” (1912), “Atil Reguli” (1912), “Vajza e Orleans-it ase Joana d’Ark”, (1915), “Kanuni i Lekë Dukagjinit” (1933), “Dashnia e atdheut”, “Shqiptari ngadhënjyes”, “Përkrenarja e Skënderbeut” etj. Ndihmesën më të rëndësishme ai e dha në fushën e etnologjisë ku padyshim vepra monumentale mbetet “Kanuni i Lekë Dukagjinit”. Në punën e gjatë për përgatitjen e kësaj vepre ai i mblodhi rregullat dhe kanunin nga goja e njerëzve, në të gjithë rajonet e veriut ku shërbeu si prift, dhe bëri një përmbledhje shumë interesante e cila si fillim u botua në revistën “Hylli i Dritës” .Punoi si mësues për përhapjen e gjuhës shqipe dhe për shkak të veprimtarisë së tij patriotike dhe në shërbim të kombit shqiptar, më 14 tetor 1929, në një pritë të mirëpërgatitur prej disa kohësh, u vra nga persona të paidentifikuar në shërbim të pushtetit jugosllav. Shtjefën Gjeçovit i është dhënë tituli “Doctor Honoris Causa” nga Universiteti i Lajpcigut.🇦🇱
#FrontiPatriotik #histori #atdhetarizem #patriotizem #nacionalizem #ShtjefënGjeçovi

Më 1 korrik të vitit 1643, vdiq Frang Bardhi, ipeshkvi, shkrimtar, leksikograf, folklorist dhe etnograf shqiptar. U lind në vitin 1606 në Kallmet, në krahinën e Nënshatit të Zadrimës. Vinte nga një familje e klerike e Zadrimës. Studioi në Seminarin e Loretos në Itali. Frank Bardhi ishte ipeshkvit i Sapës. Ishte shkruesi i parë i një fjalori për gjuhën shqipe i cili fjalorë ka rreth 5000 fjalë të përkthyera nga latinishtja në shqip, si dhe numërorë, emra vendesh dhe një sasi fjalësh të urta e shprehjesh të mbledhura në krahina të ndryshme të Shqipërisë. Kjo e bënë që Bardhi të jetë leksikografi i parë i gjuhës shqipe dhe folkloristi e etnografi i parë shqiptar i njohur deri më tani. Vepra më e njohur e Bardhit është “Apologjia e Skënderbeut”, botuar latinisht në Venedik më 1636. Titulli i saj i plotë është: “Gjergj Kastrioti epirotas, i quajtur zakonisht Skënderbe, princ trim mbi trima dhe i pathyeshëm i shqiptareve, u kthehet bashkatdhetarëve dhe atdheut të tij”, Vepra në të vërtetë është një apologji (mbrojtje) që i bën autori Skënderbeut, si bir dhe hero i popullit shqiptar, prandaj edhe është quajtur Apologjia e Skënderbeut.
#FrontiPatriotik #histori #atdhetarizem #patriotizem #nacionalizem #FrangBardhi

Sot, kujtojmë 200-vjetorin e vdekjes së Xhorxh Gordon Bajron (1788-1824) poet romantik anglez. Bajroni lindi në Londër më 22 janar 1788 në një familje aristokrate . Kur ishte dhjetë vjeç, me vdekjen e xhaxhait, Bajroni trashëgoi titullin Lord dhe pallatin e çifligun Newstead Abbey. Më 1801 Bajronin e dërguan në Harrow, në shkollë, ku studioi gjuhët greke e latine, historinë dhe letërsinë angleze. Në moshën 18 vjeçare, Bajroni hyri në Universitetin Kembrixhit (Trinity College). Më 1809 zuri vendin e tij në Dhomën e Lordëve.  Po këtë vit ndërmori një udhëtim nëpër Evropë. Gjatë vizitës së tij në Shqipërinë Jugore, më saktësisht në Janinë, Lord Bajroni mori si kujtim nga ato vise një kostum tradicional shqiptar. Do të ishte pikërisht bukuria dhe e veçanta e këtij kostumi, që në verën e vitit 1813 do ta shtynin piktorin Thomas Philips që të realizonte portretin e famshëm të Lord Bajronit veshur me kostumin shqiptar, me titull “Portrait of a Nobleman in the dress of an Albanian” (Portret i një fisniku me veshje shqiptare). Portreti u vendos në Royal Academy dhe tani është i vendosur në ambasadën britanike në Athinë.
Ai përshkron patosin e luftës për liri të popujve të shtypur e të robëruar. Në të, Xhorxh Bajroni u këndoi traditave dhe zakoneve burrërrore të shqiptarëve, trimërisë dhe dashurisë së flaktë të tyre për lirinë. Në letrën dërguar nënës së tij në datën 12 nëntor 1809, midis të tjerash Bajroni shkruan:“...I dua shqiptarët shumë. Në udhëtimin që bëra, kam rojtur një herë dy ditë, dhe një herë tjetër tri ditë, në një kazermë shqiptarësh, dhe s’kam gjetur kurrë ushtarë aq të pëlqyer sa shqiptarët, ndonëse kam qenë në garnizonet e Gibraltarit e të Maltës, dhe kam parë shumica ushtarësh spanjollë, frengj, sicilianë dhe anglezë. Nuk më rodhën gjësendë, dhe më ftuan me gëzim të marr nga zahireja dhe nga qumështi i tyre...”
Në vitin 1823 Bajroni u nis për në Greqi ku u bë frymëzues i luftës për pavarësi kombëtare të Greqisë kundër turqve. Nuk arriti të shihte çlirimin e saj sepse u sëmur nga ethet dhe vdiq në Mesolongj, më 19 prill 1824, në moshën 36-vjeçare.??
#FrontiPatriotik #histori #atdhetarizem #patriotizem #nacionalizem #GeorgeGordonByron