(اینجا کلمه‌ای رو فرض کنید که نشون می‌ده غم اونقدر وزن انداخته که زبون نمی‌تونه حرکت کنه و قلب به طور فیزیکی سنگین و دردمند شده.)

مهم نیست من کجا باشم برف همیشه می‌ره بالاتر می‌باره.

صبح‌ها ساعت ۶ بیدار می‌شه فقط برای این که من رو با کلی قربون صدقه بیدار کنه.

فهمیدم آقای مهربون بیماری لاعلاج داره و آقای پیر جلوی چشمم کتک خورد. روزم خراب شد.

Oh, we'll go no more a roving
So late into the night?!

So, we'll go no more a roving
So late into the night.

خیلی ناراحت می‌شم اگه این سری هم نتونم برم هنرهای معاصر و موزه فرش.

چطور برای تو همیشه انقدر آسونه؟ من هربار قلبم می‌شکنه.

یه بخش‌هایی از نامه کافکا به پدرش تا ابد می‌تونه اشکم رو دربیاره.

اصلا راضی نیستم از این وضعیت(نزدیک بودن میان‌ترم‌ها)