انسان بودم اما می‌خواستند پیغمبرِ خوبی‌ها باشم. در نهایت معصوم ماندم اما پیغمبر نه‌. انسان بودم.
انسانی که معصوم باشد، از تمام وجودش بخشیده است بی‌آنکه انتظاری داشته باشد. انسانِ معصوم، سرانجلم همان خشم است. خشمی معصوم، که فقط به جانِ خودش می‌زند. آنقدر می‌زند که دیگران هم می‌زنند. حالا همان انسان معصومِ خشم، یک‌جا بایستد و روی زانوهایش بیفتد و دست‌هایش را به نشانه‌ی بسه، بسه دارم تموم میشم بالا بیاورد. فکر می‌کنید چه می‌شود؟ نه پیغمبر است نه انسان معصومِ خشم و نه حتا یک بی‌جان. او حالا شیطان است... می‌بینید دنیا را؟ می‌بینید دنیای آدم‌ها را؟، برای منفعت خودشان گاه تو را پیغمبر و گاه تو را شیطان می‌نامند.

‌ ‌ ‌‌‌ ‌
Just wanted to say, Ur one of the most amazing people I've seen online, been following ur Instagram and telegram channel for a long time now, I've read all ur writings and diaries that u wrote for us, people like u, are so rare these days in this rotten world, know ur worth and believe in ur beliefs, don't let the world or it's people, change what's in u, it's all golden and pure, ur beauty is not just from the surface, the inner side of u is even brighter, if I had the courage and confidence to tell these to u directly and if u weren't living in Tehran, I might give it a chance. But it's not possible. Just here to tell, go on girl, u rock. ?

افسردگی، پاشنه آشیل آدمیزاده.

بسیار خوش به حال آنان که،
دوست داشتن به کارشان آمد؛
عشق را سالها تجربه کردند و هرگز
مجبور نشدند که عقل را جایگزین قلب،
و تنهایی را جانشین دیگران کنند...

دوست داشتن به کار من یکی نیامد؛
در نهایتِ تمامیِ آنها،
نفرت بود و بیزاری و دلتنگی...

-ب‌ا.

#بداهه_نویسی

زمستان است،
ولی آغوش تو همیشه بهار دارد.

آنکه نام‌اش دلبر است، چشم‌هاست.

یه عمری می‌نوشتم،
که بدونید اینه قصه‌م.