مینه چې له ګران رسول الله سره وي مینه ده
مینه چې د حسن له باچا سره وي مینه ده

مینه مجازي خو تباهي ده هلاکت دی
مینه چې د مینې له اشنا سره وي مینه ده

مینه خو سپېڅلې تر جنته سیده لاره ده
مینه چې محبوبِ مصطفی سره وي مینه ده

مینه چې کوي څوک نو دې مینه حقیقي وکړي
مینه چې نبي خیرالورا سره وي مینه ده

مینه د الله او د الله د رسول مینه وي
مینه چې د مینې له پیشوا سره وي مینه ده

مینه د علي او د صدیق عمر عثمان سره
مینه چې یارانو د آقا سره وي مینه ده

مینه مهاجره د ثواب وکړه دا ښه وکړه
مینه چې امام الانبیاء سره وي مینه ده

عبدالباقي مهاجر

له فردېسۍ مې خوله په تاپسي وتلې ښه ده
د زړه دنیا مې هم ناښاده نړېدلې ښه ده

سترګوکې اوښکې زما د مات زړه تائدي ورکوي
د اظهار دغه مرحله مې شرمېدلې ښه ده

زه ملامت یم چې د هر چا لاس نیوی کومه
زندګې ټوله مې د عشق اورکې سېزلې ښه ده

پر تا مې نه دی پیر زو یو الزام یو درد جانانه
پر ما د غم او د فراق څپه راغلې ښه ده

ته دي باچایې ته دي کم مشې ګلابه یاره
ماته کیسه د مینې داسي ژړېدلې ښه ده

مهاجر چُپ چې یم سکوت چې یم څه نه وایمه
بس ستا ومخ ته مې داخوله داسي ګنډلې ښه ده

غـــــزل

څه بې خوند مازدیګرونه مې نصیب شو
څه خپه خپه وختونه شو باداره

د یو چا دوصال سیورې ته به ناست وم
څه نیمګړې دیدنونه شو باداره

نه مې درد نه مې هجران وو نه غمونه
خاورې خاورې ارمانونه شو باداره

په لمر مخو ګلابونو کې مې ژوند وو
څنګه تش ډک محفلونه شو باداره

تنها اوسه مهاجره زړه کړه صبر
ابد مړه بل څراغونه شو باداره

غزې ته

درتللی نه شم ما معذور وګڼه
غزې همدا سوال مې منظور وګڼه

ضمیر مې مړ دی او وجدان مې مړدی
بښنه غواړم ما مجبور وګڼه

ستا لولپه وجود مې ډېر زوروي
ما تر هرڅه مخته رنځور وګڼه

ستا د معصومو بچو چیغي اورم
ماتش کالبوت اوتش انځور وګڼه

څه بهانه به مهاجر وکړمه
غافل یم دغه مې قصور وګڼه

غـزل

دا زړونه له سینو چې تښتوي دا خلک څوک دي
خنجر خنجر تېره باڼه لري دا خلک څوک دي

دا خلک ولې دومره رحم نه لري په زړوکې
لا څو به یې په جبر درد دوې دا خلک څوک دي

انصاف خو بالکل نلري چې ولې زړونې تور دي
دا ولې داپه څه ازاروي دا خلک څوک دي

توبه توبه د نن عصر د مینې له یارانو
کرار کرار دې سترګې ژړوي دا خلک څوک دي

د مات وجود د ننه چې دې هیلې په اور سوځي
سکر وټې په پر هر چې درته ږدې دا خلک څوک دي

بې حده لوی عذاب لري دا کړنې ستمګرې
چې زړه د مهاجر پرې زوروي دا خلک څوک دي

د قوشتېپې د شنو اوبو راته ګټمنې کیسې
جانانه وکړه د سالنګ د رغونې کیسې

خوله دې را وسپړه د ګران وطن په اړه وکړه
د پر مختګ او ازادۍ ښه منظمې کیسې

د موجوده نظام سر لارې پام او خیال به کوې
خولوکې ور ورکې د ولس کړه ګیلمنې کیسې

دلته د ګران هیواد په سپینه شهذاده لمن کې
وه یو او بل ته وکړئ ټول د لورونې کیسې

شکر د خدای ادا کړئ امن مو شیرین هیواد شو
نن نه د بم شته نه ټوپک نه د بنګنې کیسې

رب مو دې نه ښادوي کړم که مهاجر په ژوند کې
د خپل شیرین نظام په اړه زهر جنې کیسې

اوس مو هیواد کې امنیت دی جنازې نشته
اوس جنګ جګړه نشته بمبار نشته چاپې نشته

اوس د اشغال ټغر ټول شوی دی الحمدالله
اوس د شین سترګو شور ماشور دار زولنې نشته

اوس د خپلواک ژوند څښتنان یو حاکمیت زموږ دی
اوس امارت دی د سر زورو دسیسې نشته

اوس له ممبر او له دفتره حق اواز را خېږي
اوس د باطلو او زور واکو ورځې شپې نشته

اوس له کابل تر کندهاره امن امن خپور دی
اوس د وطن په غېږ کې واک د امریکې نشته

اوس مهاجره بیغمي ده غم او وېره نشته
اوس پر سرونو د ولس ډار او خطرې نشته

غــــــــــزل

باید هرچاته وکړو ښه په حوصله خبرې
ښه پر اوصولو برابرې په تکیه خبرې

د یو نظام او یو هدف یو څه پر دې خونه یو
چې یو او بل ته کړو په جوش او په جذبه خبرې

راشئ په جار اوپه قربان وه یو اوبل ته ږغ کړو
تر منځ کړو ورکې بې معنیٰ ایله ایله خبرې

زرین تاریخ لرو باید تاریخ بدنام خو نکړو
ولې به بدې سره کړو بدې پرڅه خبرې

دښمن ته مه ورکوئ دومره موقع شې چې کامیاب
خبرې وکړئ خو په تول باندي پوره خبرې

چې مهاجر مې په باب ولیکې شانداره غزل
تاسو خاموشې کړئ په خولوکې خساره خبرې

وطني غزل

قدر یې وکړئ قدر من هیواد دی
له سروګلونو ډک ګلشن هیواد دی

د شهیدانو په سرو وینو جوړ دی
د قربانیو انجمن هیواد دی

د احمد شاه او د عمر ټاټوبی
د هر افغان زړه او مسکن هیواد دی

تجربه شوی دی څو واره په جنګ
زموږ ټکور زموږ خپل تن هیواد دی

په ډېرو سترو نظرانو پوښلی
شین او زرغون لک چمن هیواد دی

اوس مهاجره غم او درد نلري
اوس له خوښیو بر خمن هیواد دی