Hayot - aslida xotiralardan iborat.

Ba'zan yo'qotganlaring o'rnini eng yaxshilari bilan siylaganligini his qilasan.

Ming uringaning bilan qalbning ovozini o'chirib qo'yib bo'lmaydi.

O'tmishga qaytish ilojingiz bo'lganda birinchi bo'lib nima qilgan bo'lardingiz ?

O'tmishga qaytish ilojingiz bo'lganda birinchi bo'lib nima qilgan bo'lardingiz ?

Balki - hammasi rostan ham tugadi, davom etolmayman deganingda yangidan boshlanar?

"Kattalar" hayotiga qadam tashlar ekansan beixtiyor boshqalarning haqiqatlari yuzinga tarsaki bo'lib urilishni boshlaydi.
Davom etishga, kuchliroq bo'lishga intilasan. O'rtada esa katta haqiqat yotadi - boshqalar nima deb fikr yuritishi sen haqingda.
"Mana hozir yig'lasam nima bo'ladi", "bu tanlovimdan keyin tanishlar nima deb o'ylaydi", ularniki qo'ya tur, yo'ldan o'tguningcha qoqilib ketsang ustingdan kulishmasmikin ishqilib?
Tushintirib bo'lmas hislar ichida chalkashib, chiqish eshigini ham yo'qotgansan allaqachon.
Sen esa faqat birovlarning xohishlarini to'ldirib beruvchi vosita emas,
eshitilishga, mustaqil qaror qilishga, kerakli paytda o'z-o'zinga yetarli bo'la oladigan va o'z yo'lingni hurmat qilishga haqli insonsan.

Egri-bugri yo'llardan yurib, qoqilib shu yergacha yetib keldingmi - bu yog'iga o'z xohishlaring bilan yashashga haqlisan.

​Endi bari o'zgargan. Hayot o'sha-o'sha, insonlar ulg'aydi halos.
Bitmaydi degan yaralarga ko'niktirdi vaqt. "Bo'lmaydi" deganlarimiz bilan sinaldik, ammo ko'nikdik bariga.
O'z hayotlarimiz bilan shu darajada ovvoramiz-ki, hatto o'tmishni eslashga vaqt ham yo'q bizda. To'g'risiyam shudir balki.
Endi na siz so'raysiz nimalar bo'layotganini, na men nimadir deya olaman bari haqida.
Soddaligimiz o'rnini, sovuqqonlikka almashtirdik - niqobladik yuzimizni yolg'on chehralar bilan.
Yashash bilan ovvoramiz hali hanuz yetmaganidek...

-Mendan so'rashgandi "odamlar avvalgidek yozilganlarini his qilib o'qiydimi o'zi" deb.
-Ha! ko'pmasdir balki. Lekin bor?