Tramp qaytishining jahon siyosatiga ta’siri - davomi

Manoj Joshi, siyosiy tahilchi

Ko‘p qutbli dunyoning shakllanishi

Tramp ma’muriyatining izolatsionistik siyosati fonida dunyo ko‘p qutblilikka o‘tishi mumkin. Ko‘p vektorli siyosat olib boruvchi Hindiston kabi davlatlar bundan foyda ko‘rishga tayyor, Xitoy esa AQShning yetakchilikdan chekinishi tufayli yuzaga kelgan bo‘shliqdan foydalanishi mumkin. Shu bilan birga, Fransiya va Germaniya kabi Yevropa davlatlari mustaqil xavfsizlik mexanizmlarini ishlab chiqishni tezlashtirishi ehtimoldan xoli emas.

Bu kontekstda ekspertlar quyidagi taxminlarni ilgari surmoqdalar:

Birinchi, AQSh ta’sirining pasayishi: Ittifoqlarning zaiflashishi Vashingtonning geosiyosiy ta’sirini kamaytirib, uning global jarayonlarni boshqarish qobiliyatini cheklashi mumkin.

Ikkinchi, yadro ambitsiyalari: Yaponiya va Janubiy Koreya AQSh xavfsizlik kafolatlari zaiflashsa, yadro siyosatini qayta ko‘rib chiqishi mumkin.

Uchinchi, iqtisodiy zarbalar: Proteksionizm va tariflar global savdoga zarar yetkazib, ittifoqchilarning iqtisodiy muammolarini yanada chigallashtirishi mumkin.

To‘rtinchi, Yevropaning xavfsizlik muammolari: AQShning Ukraina mojarosidan chiqib ketishi Yevropa davlatlarini o‘z mudofaa strategiyalarini qayta ko‘rib chiqishga majbur qilishi mumkin.

Xulosa qilib aytganda, “Avvalo Amerika” siyosatining qaytishi jahon sahnasida ulkan siljishga sabab bo‘lishi mumkin. An’anaviy ittifoqlarning zaiflashishi va ittifoqchi davlatlarda populizmning o‘sishi chuqur tizimli muammolarni aks ettiradi.

Bu jarayon AQShning global yetakchiligida pasayishning boshlanishi bo‘lsa-da, shu bilan birga, muvozanatli ko‘p qutbli dunyo tartibining shakllanishi uchun imkoniyatlarni ochadi. Ammo bu o‘tish jarayoni iqtisodiy beqarorlik va geosiyosiy parchalanish xavflari bilan bog‘liq bo‘ladi. O‘zbekiston kabi davlatlar uchun ushbu o‘zgarishlarga moslashish strategik fikrlash va yangi hamkorliklarga faol yondashuvni talab qiladi.

Strategic Focus: Central Asia

Tramp qaytishining jahon siyosatiga ta’siri

Manoj Joshi, siyosiy tahilchi
Donald Trampning ikkinchi prezidentlik muddati global geosiyosatda yangi burilish nuqtasini belgilashi mumkin. “Avvalo Amerika” shiori kun tartibiga qaytishi bilan AQShning Sovuq urush davridan beri global ta’sirini ta’minlab kelayotgan murakkab ittifoqlar tizimi misli ko‘rilmagan bosim ostida qoldi. AQSh o‘z yo‘nalishini belgilayotgan bir paytda, uning ko‘plab muhim ittifoqchilari ichki inqirozlarni boshdan kechirmoqda, bu esa xalqaro sahnada beqarorlikka olib kelmoqda.

Ittifoqchilar inqirozi: iqtisodiy va siyosiy beqarorlik

AQShning asosiy ittifoqchilari bo‘lgan Germaniya, Fransiya, Yaponiya va Janubiy Koreya katta iqtisodiy va siyosiy muammolarga duch kelmoqda. Germaniyada iqtisodiy turg‘unlik ikkinchi yil ketma-ket kuzatilmoqda, bu esa kansler Shols boshchiligidagi koalitsion hukumatni qiyin ahvolga solib qo‘ydi. Fransiyada siyosiy tanglik cho‘qqiga chiqib, bosh vazir Mishel Barnyening hukumati qulab tushdi. Bu, o‘z navbatida, Marin Le Pen yetakchiligidagi o‘ng qanot partiyasi — “Milliy birlashuv" ning kuchayishiga olib kelmoqda.

Sharqiy Osiyo frontida esa Janubiy Koreya prezidenti Yun Sok Yolning impichmenti tufayli yuzaga kelgan siyosiy beqarorlik AQSh-Janubiy Koreya-Yaponiya uch tomonlama xavfsizlik tizimini yaratish bo‘yicha sa’y-harakatlarga tahdid solmoqda. Yaponiyada esa muddatidan oldin saylovlar natijasida Liberal-demokratik partiya o‘z ko‘pchilik o‘rnini yo‘qotib, mamlakatning iqtisodiy muvaffaqiyatlarini xavf ostiga qo‘ydi.

Ittifoqlarga bo‘lgan ishonchning yemirilishi

Trampning tranzaksion tashqi siyosat yondashuvi an’anaviy ittifoqlarni allaqachon larzaga keltirgan. Kanadadan va Meksikadan import qilinadigan tovarlarga 25% tariflarning joriy qilinishi Shimoliy Amerikaning iqtisodiy integratsiyasini izdan chiqarishi mumkin. Yevropalik ittifoqchilar esa AQShning Ukrainaga va NATOga nisbatan qo‘llab-quvvatlovni kamaytirishi ehtimolidan tashvishda. Bu tashvish Trampning Ukrainada darhol sulhga chaqirish va Rossiya foydasiga bo‘lgan shartlarni qo‘llab-quvvatlash haqidagi bayonotlari bilan yanada kuchaydi.

Immigratsiya masalasi G‘arbiy blokdagi yana bir bo‘linuvchi omilga aylandi. Masalan, Germaniya Suriya qochqinlariga yashash huquqi berish bo‘yicha murojaatlarni ko‘rib chiqishni to‘xtatdi, bu esa populistik bosimlarning o‘sishini aks ettiradi. Ushbu ichki dinamikalar AQSh ittifoqlari orasidagi birlashuvni yanada qiyinlashtirmoqda.

Strategic Focus: Central Asia

🌐 **Logistika sohasida ishga taklif!

Company name: New Way Transport LLC
Position: Dispatch/Update
Experience: Minimum 1 year
Requirements: Amazon, DAT
Salary: Will be discussed in the interview
Location: Near Bodomzor Machit
Contacts**: @WayneJohn_1

Reklama

@westalliance kanalida Rossiya tomonidan shakllantirilgan “avtokratlar o’qi” va unga qarshi G’arbning ehtimoliy strategiyasiga oid post chiqdi. Quyida asosiy tezislar keltirilgan:

- “Avtokratlar o‘qi”: Rossiya, Xitoy, Eron va Shimoliy Koreya G‘arb tartibotiga qarshi aloqalarni mustahkamladilar;

- Sanksiyalar cheklangan: Rossiya iqtisodiyotini aylanma yo‘llar orqali saqlab, savdoni Markaziy Osiyo va Turkiya orqali yo‘naltirmoqda;

- Rossiyaning ittifoqchilari: Shimoliy Koreya qurol va askarlar yetkazib bermoqda, Eron dronlar bilan ta’minlamoqda, Xitoy ikki tomonlama texnologiyalarni yetkazib bermoqda;

- G‘arb strategiyasi: “O‘q”ni ichki ziddiyatlar orqali bo‘lib tashlash, neytral davlatlar bilan aloqalarni mustahkamlash, avtokratlarning zaif tomonlarini ko‘rsatib berish.

Batafsil: https://t.me/westalliance/456

Ziyoqulov Ramazon (JIDU, IXTI) tomonidan tayyorlangan “Xitoy Xalq Respublikasi iqtisodiy jihatdan Afgʻoniston va Pokiston bilan olib borayotgan siyosati: o’zaro hamkorlik, savdo va erishilgan natijalar” nomli maqola bilan tanishib chiqishingizni va izoh qoldirishingizni so’raymiz.

Grand Strategiya - xalqaro munosabatlar, geosiyosat va tahlil

Asadning qulashi: Rossiya va Markaziy Osiyo uchun saboqlar

Asad rejimining tugatilishi Rossiyaning ishonchli ittifoqchi sifatidagi obro‘siga jiddiy zarar yetkazdi. Ko‘p yillar davomida Moskva o‘zini avtoritar rejimlar uchun barqarorlik kafili sifatida ko‘rsatib keldi, biroq Suriyadagi muvaffaqiyatsizlik ushbu obro‘ni puchga chiqardi. Shu bilan birga, bu mag‘lubiyatning oqibatlari Yaqin Sharq doirasidan tashqariga chiqib, Markaziy Osiyo uchun ham muhim ahamiyat kasb etadi.

Kreml imidjiga zarba va uning oqibatlari
Suriya Rossiyaning tashqi siyosat strategiyasining asosiy elementlaridan biri bo‘lib, Moskvaning global ta’sirini namoyish qiluvchi dalil sifatida xizmat qilgan edi. Ammo Asad hukmronligining tugatilishidan keyin Rossiyaning imkoniyatlari cheklanganligi yaqqol namoyon bo‘ldi. Ushbu mag‘lubiyat Moskvaning o‘z sheriklarini himoya qila olmasligini anglatadi, bu esa Markaziy Osiyoda xavfsizlik sohasida Rossiya qo‘llab-quvvatlashiga tayanadigan davlatlar uchun alohida ahamiyatga ega.

Rossiya ta’siri an’anaviy ravishda kuchli bo‘lib kelgan Markaziy Osiyo Suriya mojarosining saboqlarini inkor eta olmaydi. Asadning ag‘darilishi Moskva o‘z majburiyatlaridan voz kechishi mumkinligini ko‘rsatadi. Bu, ayniqsa, Rossiyadagi iqtisodiy va siyosiy qiyinchiliklarning o‘sishi sharoitida, Kreml himoyasining ishonchliligi haqida savollarni keltirib chiqaradi.

Suriya va Ukraina: parallellar va strategiyalar
Ayni vaqtda, Rossiyaning Suriyadagi mag‘lubiyati uning Ukrainadagi mojaroga bo‘lgan yondashuviga ta’sir qilishi mumkin. Kreml tomonidan chiqarilgan xulosalardan biri shuki - raqiblar bilan ortiqcha murosalar strategik yo‘qotishlarga olib keladi. Ushbu saboq Moskvaning muzokaralardan voz kechib, Ukrainadagi harbiy eskalatsiyani kuchaytirishga undashi mumkin.

Markaziy Osiyo davlatlari uchun bu Rossiya bilan o‘zaro munosabatlarni qayta ko‘rib chiqish zaruriyatining signali bo‘lishi mumkin. Agar Moskva Ukrainada kuch ishlatishga urg‘u bersa, u mintaqadagi sheriklari xavfsizligiga yetarli e’tibor qaratolmasligi ehtimoli yuqori.

Markaziy Osiyo: tahdidlar va imkoniyatlar
Suriya tajribasi Markaziy Osiyo davlatlari uchun o‘z tashqi siyosat va iqtisodiy aloqalarini diversifikatsiya qilish zarurligini namoyish etdi. Garchi Rossiya muhim sherik bo‘lib qolsa-da, uning majburiyatlarni bajarish qobiliyati tobora ko‘proq savol ostida qolmoqda.

Bunday sharoitda Markaziy Osiyo boshqa xalqaro o‘yinchilar, jumladan Xitoy, Turkiya yoki Fors ko‘rfazi davlatlari bilan hamkorlikni kuchaytirishi kerak. Bundan tashqari, Suriyadagi voqealar faqat harbiy kuchga tayangan holda barqarorlikni saqlab bo‘lmasligini ko‘rsatadi. Barqarorlikni saqlash uchun iqtisodiy rivojlanish, institutlarni mustahkamlash va moslashuvchan diplomatiyani o‘z ichiga olgan kompleks yondashuv zarur.

Xulosa qilib aytganda, Asad rejimining halokati tarixi faqat Rossiyaning Yaqin Sharqdagi ta’sir yo‘qotishi emas, balki Markaziy Osiyo uchun muhim saboqdir. Moskvaning barqarorlik himoyachisi sifatidagi obro‘sining pasayishi mintaqani Rossiya bilan o‘zaro munosabatlar strategiyalarini qayta ko‘rib chiqishga undaydi. Global o‘zgarishlar davrida Markaziy Osiyo davlatlari Moskva bilan hamkorlikni mustahkamlash va muqobil sherikliklarni rivojlantirish o‘rtasida muvozanatni izlashlari kerak.

Strategic Focus: Central Asia

@Afghanistan_analysis tomonidan @stratfocusca **uchun maxsus

TOLIBONNING “XALQARO DIPLOMATIYASI”**

Hozirda hech bir davlat Tolibon hukumatini rasman tan olmagan boʻlsa-da, mintaqa davlatlari oʻrtasida haqiqiy diplomatik aloqalari kuchaymoqda. Jumladan, Afg‘oniston Xitoy, Eron, Rossiya va Markaziy Osiyo davlatlari bilan faol aloqalar o‘rnatmoqda.

O’z navbatida Tolibonning 2024-yil noyabr oyida Ozarbayjonda bo’lib o'tgan BMTning iqlim boʻyicha "COP29" sammitiga delegatsiya yuborib, jahon sahnasida muhim qadam tashladi. Bu Tolibon yetakchiligidagi Afg‘onistonning aksariyat davlatlar tomonidan rasmiy tan olinmaganiga qaramay, xalqaro hamjamiyatga qo‘shilish sa’y-harakatlaridan biri hisoblanadi.

Xitoy Tolibonning eng faol diplomatik va iqtisodiy sherigi sifatida paydo bo‘ldi, o’zaro elchilar almashishdi (Xitoy birinchilardan bo'lib Tolibon elchisi akkreditatsiya qilgan)va Afg‘oniston iqtisodiyotiga sarmoya kiritmoqda. Bunday harakatlar Xitoyning mamlakat tabiiy resurslariga kirishni ta’minlash va mintaqadagi ta’sirini kuchaytirish istagini aks ettiradi.

Biroq, "kuch markazlari", G’arb davlatlari va Amerika hukumati inson huquqlari, jumladan, ayollar va bolalar huquqlarini hurmat qilish zarurligini ta’kidlab, Tolibon rejimini qonuniylashtirishga yordam beradigan har qanday qadamlardan tiyilishda davom etmoqda.

Markaziy Osiyo davlatlari asosan Tolibon bilan konstruktiv hamkorlik qilishga harakat qilmoqda. Mintaqadagi Tolibon rejimi bilan hamkorlikdan bosh tortgan yagona davlat bo‘lgan Tojikiston endi toliblar bilan munosabatlarni normallashtirish bo‘yicha muzokaralar olib bormoqda.

O’z navbatida, "Tolibon iqtisodiy pragmatizmi" Afg’onistondagi resurs va texnik ko‘nikmalarning surunkali taqchilligini hisobga olgan holda Tolibon Afg‘onistonning boy tabiiy resurslarini o‘zlashtirish uchun xorijiy investorlarni jalb qilishga intilmoqda. Bu ularning xalqaro hamjamiyat bilan munosabatlari murakkab bo‘lishiga qaramay, iqtisodiy sohada hamkorlik qilishga tayyorligini tasdiqlaydi.

Aytish joizki, hozirda Tolibon rejimning yaqin kelajakdagi asosiy maqsadi daromadlarni ko'paytirish bo’lib qolmoqda, bu esa ularni siyosiy va huquqiy jihatlarga e’tibor bermaslikka tayyor bo’lgan davlatlar uchun manfaatdor sherikchilik "eshiklarini" ochadi.

Biroq, xalqaro tashabbuslarga qaramay, Tolibonning boshqaruviga putur yetkazadigan toliblar ichidagi bo’linish hamda ichki mojarolarga duch kelmoqda. Konstitutsiya yoki hokimiyat taqsimotini tartibga soluvchi boshqa huquqiy hujjatning yo’qligi boshqaruv bo'shlig'ini keltirib chiqaradi. Ayni damda, ichki qarama-qarshiliklarning asosiy manbai amir siymosidir. Tolibon hukumatining ba'zi a'zolari uning roli islom qonunlariga rioya etilishini nazorat qilish bilan cheklanishi kerak, deb hisoblaydi. Haybatulloh va uning tarafdorlari esa ijro hokimiyati va xavfsizlik kuchlari ustidan nazoratni jamlashga intiladi.

Tolibon pragmatizm va iqtisodiy hamkorlik zarurligiga asoslangan xalqaro hamjamiyatga integratsiyalashish istagini namoyish etmoqda. Biroq, ularning ichki bo’linishi va asosiy insonparvarlik tamoyillariga va xotin-qizlar ta’limiga e’tibor bermasligi (jumladan yaqinda toliblar xotin-qizlarning tibbiyot oliygohlarida o'qishni taqiqlagan edi) xalqaro jihatda de-fakto hisoblangan hukumatni de-yurega aylantirish borasidagi harakatlarga jiddiy to’siq bo’lib qolmoqda.

Xulosa qiladigan bo’lsak, Tolibon rejimining kelajakdagi taqdiri uning ichki muammolar, iqtisodiy ambitsiyalar va xalqaro hamjamiyat talablari o‘rtasida muvozanatni topa olishiga bog‘liq bo'ladi. Tolibon global siyosiy tizimning bir qismiga aylana oladimi yoki yo’qmi, buni vaqt ko’rsatadi. Biroq, oxirgi vaqtlarda Tolibon tomonidan amalga oshirilayotga ichki islohotlar toliblar diplomatiyasining sekinlashishiga yoki muvaffaqiyatsizlik tomon qadam tashlashiga olib kelmoqda...

Strategic Focus: Central Asia

Asad rejimining qulashi: Yaqin Sharqdagi yangi vaziyat va tendensiyalar

Suriya fuqarolar urushi, 13 yil davom etgan fojiaviy davr, Bashar Asad rejimining tezkor qulashi bilan yakunlandi. Muvofiqlashtirilgan hujum boshlanishidan ikki hafta o‘tmay, muxolifat kuchlari Damashqni egalladi, Asad esa mamlakatni tark etdi. Ushbu tarixiy hodisa mintaqadagi kuchlar muvozanatini o‘zgartirib, tashqi o‘yinchilar uchun yangi tahdid va imkoniyatlarni yaratmoqda.

Bu fonda ekspertlar mintaqa geosiyosatidagi quyidagi o’zgarishlarni qayd etmoqdalar:

Birinchi, Eron va Rossiya o‘z ta’sirini yo‘qotmoqda. “Qarshilik o‘qi”ning zaiflashuvi va Asadning muhim ittifoqchilaridan biri bo‘lgan Hizbullohning mag‘lubiyati Eronni Suriyadagi strategik chuqurligidan mahrum qildi. Rossiya esa rejimni qo‘llab-quvvatlash uchun katta resurslarni sarflagan bo‘lsa-da, o‘z bazalari va O‘rta Yer dengizidagi pozitsiyalarini yo‘qotish xavfi ostida, bu esa uning global davlat sifatidagi ambitsiyalarini zaiflashtiradi.

Ikkinchi, Turkiya asosiy o‘yinchi pozitsiyasini egallamoqda. Anqara o‘zining muvaffaqiyatli strategiyasini namoyon etdi: suriyalik muxolifatni qo‘llab-quvvatlash, kurd bo‘linmalarini tiyib turish va faol diplomatiya orqali Anqara kelgusi kelishuvlarning asosiy vositachisiga aylandi.

Uchinchi, Isroil va Fors ko‘rfazi davlatlari Damashqqa nisbatan yangi strategiyalar ishlab chiqishga intilmoqda. Hizbulloh infratuzilmasiga qarshi Isroil zarbalari rejimning zaiflashuvida muhim rol o‘ynadi. Endi Isroil yangi suriyalik hokimiyat bilan muloqot o‘rnatib, shimoliy chegaralaridagi xavfsizlikni ta’minlash vazifasini bajarishi kerak. Fors ko‘rfazi davlatlari esa, ilgari Asad bilan munosabatlarni tiklagan bo‘lsalar-da, yangi strategiyalarni ehtiyotkorlik bilan tanlaydilar.

Mazkur kontekstda tahlilchilar Suriya kelajagi borasida quyidagi asosiy nuqtalarga e’tibor qaratmoqdalar.1. Siyosiy o‘tish jarayoni. Muxolifatning g‘alabasiga qaramay, Suriya hali ham bo‘lingan holda qolmoqda. Milliy birlik va barcha guruhlar, jumladan, ozchiliklarning ishtirokini ta’minlash masalalari yangi mojarolarning oldini olishda hal qiluvchi ahamiyatga ega bo‘ladi.

1. Liviyadan o‘rganiladigan saboqlar. Xalqaro hamjamiyat shoshilinch saylovlardan voz kechib, milliy yarashuvga e’tibor qaratishi lozim. Suriyaning yangi elitalari kelajak bo‘yicha umumiy tamoyillarni muhokama qiladigan platformani yaratishi kerak.

2. AQShning roli. Vashington uchun rejim qulashi mintaqadagi siyosatini qayta ko‘rib chiqish imkoniyati hisoblanadi. Yangi hokimiyatni qo‘llab-quvvatlash, Turkiya va Qatar bilan hamkorlik qilish, shuningdek, Isroil bilan muloqotni qo‘llab-quvvatlash orqali AQSh Suriyada demokratik o‘tish jarayonini mustahkamlashi va Yaqin Sharqdagi pozitsiyasini kuchaytirishi mumkin.

Umuman olganda, Asad rejimining qulashiga qarab, avtoritar ittifoqlarning kuchi cheklanganligi yaqqol ko‘rinmoqda. Eron va Rossiyaning bu frontdagi zaiflashuvi harbiy muvaffaqiyatlarning uzoq muddatli ta’sirni kafolatlamasligini ko‘rsatadi. Shu bilan birga, Suriyadagi voqealar boshqa mintaqalarga, birlashgan muxolifat qanday qilib tarix yo‘nalishini o‘zgartirishi mumkinligi haqida signal beradi.

Strategic Focus: Central Asia

Siyosatshunos olim S.Bo’ronov:

Suriya va Afg‘oniston: o‘xshashlik

Suriyada “Hay’at tahrir ash-Shom” guruhining Damashqni tezda qo‘lga olishi xuddi Afg‘onistonda “Tolibon” harakatining Kobul hokimiyatini egallashiga o‘xshagan strategiya asosida yuz berdi.

Kichik taxmin shundayki, “Hay’at tahrir ash-Shom” ham “Tolibon” kabi Muvaqqat hukumat tuzsa, ba’zilar ularni asta-sekin “qora ro‘yxat”dan chiqarishi mumkin.

Strategic Focus: Central Asia

Yaqin Sharq geosiyosiy shaxmat doskasi

Suriyadagi so‘nggi keskinlashuv yangi geosiyosiy haqiqatlarni ochib berdi: Damashq, avvalgi Tehron ko‘magiga qaramay, Eronning Yaqin Sharq sahnasida faol qatnashishdan ko‘ra, Yevropa Ittifoqi bilan sanksiyalarni qisman bekor qilish bo‘yicha muzokaralarga ustuvor ahamiyat berayotgan vaziyatda qoldi. Bu borada Eron Isroil, AQSh va Turkiya bilan aloqalarni keskinlashtiradigan har qanday mojarodan chetda qolishga harakat qiladi.

Natijada Bashar Asad uchun yagona ishonchli sherik yana Rossiya bo‘lib qolmoqda. Biroq, Kreml uchun Suriya nafaqat mas’uliyat zonasi, balki Turkiyaga bosim o‘tkazish uchun strategik vositadir. Turkiya esa Janubiy Kavkaz va Markaziy Osiyoda o‘z pozitsiyalarini kuchaytirib, AQShning geosiyosiy o‘yinidagi muhim o‘yinchiga aylanmoqda: Moskva ta’sirini zaiflashtirish yo‘lida asosiy element.

Bu fonda Amerika strategiyasi tobora yaqqol ko‘rinib bormoqda: Janubiy Kavkaz va Yaqin Sharqdagi muvofiqlashtirilgan keskinlashuvlar Moskvani Ukraina bo‘yicha yon bosishga majbur qilishga qaratilgan. Mazkur o‘yinda Anqaraning har bir qadami G‘arb pozitsiyalarini mustahkamlab, Vashingtonga bir nechta frontlarda bosim o‘tkazish imkoniyatini bermoqda.

Rossiya va Eron sanksiyalarining olib tashlanishi bo‘yicha mish-mishlar jiddiy qabul qilinmasligi kerak. Rossiya banklarining SWIFT tizimiga qaytishi yoki eron neftining erkin savdosi haqidagi gaplar faqat “global kelishuv” arafasidagi bosim vositasidir. Vashington nafaqat Yevropani, balki Yevrosiyo mintaqasidagi muhim hududlarni ham ko‘p darajali ta’sir vositalari orqali nazorat qilishga tayyorligini namoyish qilmoqda.

Shunday qilib, ufqda yangi Yalta kelishuvi ko‘rinmoqda: ta’sir doiralari qayta taqsimlanishi muqarrar. O’z navbatida, Rossiya shaxsiy maqsadlariga erishish uchun faqat so’zdamas, balki amalda ham o’zini ko’rsatishi kerak.

@erontahlili