Solih kishilarni o’zi dunyoda, qalblari ohiratda bo’ladi…?**

@sarvaras_blog

#hayotiy

Kimdir menga O'zbekistonda Poraxo'rlik yo'q deb qolsa..
Men:

━━━━━┒
┓┏┓┏┓┃
┛┗┛┗┛┃＼○／
┓┏┓┏┓┃ /
┛┗┛┗┛┃ノ)
┓┏┓┏┓┃
┛┗┛┗┛┃
┓┏┓┏┓┃
┛┗┛┗┛┃
┓┏┓┏┓┃
┛┗┛┗┛┃
┓┏┓┏┓┃
┃┃┃┃┃┃
┻┻┻┻┻┻

@sarvaras_blog

?*Odam qimmatbaho narsasini yo'qotsa, achinadi. Tuhmatga qolsa boshini tog'-toshga uradi. Qadri yerga urilsa, isyon ko'taradi. Yaqin kishilaridan ayrilsa, dod soladi... Lekin umidingdan ayrilsang g'alati bo'larkan. Hech nimaga, hech kimga, hatto o'z qadringga ham achinmaysan. Dod solmaysan. Isyon ko'tarmaysan... Go'yo sen o'lgansan. O'zing o'lib, quruq surating qolgan...

©O'tkir Hoshimov (Ikki eshik orasi)*@sarvaras_blog

Hello Spring??‍?

Samarqandda bir qarich qor.?

#Ibrat✨

**?OQSOQ MUSHUKCHA!**

Kichkina bir do‘kon eshigiga “Mushukchalar sotiladi” degan e’lon yopishtirildi. Bu yorliq birpasda bolalarning e’tiborini tortdi. Ko‘p o‘tmay do‘konga bir bolakay kirib keldi. U do‘konchi bilan salomlashgach, jur’atsiz bir shaklda mushukchalarning narxini so‘radi.
– 30 ming so‘mdan 50 ming so‘mgacha, – deb javob berdi sotuvchi.
Bola cho‘ntagidan hamyonini olib, pullarini sanay boshladi.
– Hozir ikki ming so‘mgina pulim bor ekan, xolos, – dedi xo‘rsinib. So‘ng: – Hech bo‘lmasa, mushukchalarni ko‘rishga ruxsat bering, – deb iltimos qildi.
Do‘konchi jilmaydi va katta qutidan mushukchalarni chiqardi. Erkinlikni his qilgan mushukbolalar miyovlay boshlashdi va har yoqqa chopib ketishdi. Faqat bittasi hammadan ortda qolgan, orqa oyog‘ini ichiga tortib harakatsiz turar edi.
– Bu mushukchaga nima qilgan? – deb so‘radi bola.
– Panjasida tug‘ma nuqsoni bor. Veterinar aytdi, bu butun umr shunday oqsoqlanib o‘tar ekan.
Bu gapdan bola negadir qattiq hayajonga tushdi.
– Men mana shu mushukchani sotib olaman, – dedi u.
– Nima, mening ustimdan kulyapsanmi, bolakay? Axir bu noraso bir jonzot bo‘lsa! Uning senga nima keragi bor? Ja-a shunaqa rahmdil bo‘ladigan bo‘lsang, uni senga tekinga beraman.
Bu gapdan bolaning hafsalasi pir bo‘lgani ko‘rinib turardi.
– Yo‘q, men uni tekinga olmoqchi emasman, – dedi u qat’iyat bilan. – Bu mushukchaning narxi boshqalari bilan bir xil! Hozir pul olib kelaman, haqini to‘la to‘layman!
Bolakayga hayratlanib qarab turgan sotuvchining yuragi titradi.
– O‘g‘lim, sen gapimni tushunmading. Bu bechora mushukcha boshqalariga o‘xshab yugurolmaydi, sakrolmaydi, sen bilan o‘ynolmaydi. Hech qachon!
Bu gapdan so‘ng bolakay chap oyog‘ining pochalarini qayirishga tushdi. Uning oyog‘i burishib-mayishib yotar, unga qadalgan temir gardishlargina oyoqni tik tutib turardi. U tug'ma nogiron edi.
Bola sotuvchiga qaradi:
– Men ham hech qachon yugura olmayman, sakray olmayman. Bu mushukchaga ham uni tushunadigan, qanaqa qiynalayotganini biladigan bir g‘amxo‘r kerak... – dedi bola mungli, titroqli tovush bilan.
Rasta ortida turgan do‘konchi lablarini qattiq tishlab olgan, ko‘zlariga jiqqa yosh to‘lgan edi.
Biroz jimlikdan so‘ng u o‘zini zo‘rlab jilmaydi:
– O‘g‘lim, men Xudodan har bir mushukchaning senga o‘xshagan mehribon, rahmdil egasi bo‘lishini so‘rayman. Haqqingga duo qilaman, bolam!@sarvaras_blog