توی این تابستون توی دوتا کارگاه از سایمد شرکت کردم و واقعاً بهتر از سطح انتظاراتم بودن. کارگاه فلسفه‌ش رو که بعضی از هایلایت‌هاش رو هم پست کردم و اینجا می‌تونید بخونیدشون :

پیشوندهای ترنس و متا

روان‌شناسی، اخلاق جامعه‌ی مدرن

طیف بودن علم و فلسفه

دلایل اهمیت ابطال‌گرایی

تفاوت استقرا و استدلال قیاسی

بالاخره دوره‌ای که مدت‌ها منتظرش بودم قراره شروع بشه. قبلاً درباره‌ی آقای احمدپور صحبت کرده بودم و فکر کنم دیگه خودتون می‌دونید دوره قراره تو چه سطحی باشه. فوق‌العاده براش ذوق دارم و حتماً وقتی شروع شد هایلایت‌هام از دوره رو باهاتون به اشتراک می‌ذارم.

• جلسه‌ی بحث و تبادل نظر فارسی جمعه شب در ۲ شهريور ساعت ۱۹ در بستر گوگل میت برگزار خواهد شد. ? موضوع: انتخاب رشته‌ی دانشگاه? ‌ (علوم انسانی و زبان) ۱. چه رشته‌ای بخونیم؟ ۲. علاقه مهمه یا پول؟ ۳. تجربه‌ی بقیه چیه؟ ...و سوالات دیگر. • افرادی که کنکور رو…

فکر کنم همایش جالبی بشه. می‌خوام شرکت کنم.

دلایل اهمیت ابطال‌گرایی | بخشی از کارگاه

برخی هنوز معتقد بودن که هیوم برحقه و داره درست اشاره می‌کنه. از جمله‌ی این افراد کارل پاپر هست. پاپر چرا رفت سراغ ابطال‌گرایی؟ چون می‌گفت اگه بخواید بگید چیزی درسته، مجبورید از استقرا استفاده کنید. هیوم به ما نشون داده که استقرا معقول نیست و نباید به استقرا تکیه کرد. بزرگ‌ترین به قولی بنیان معرفت بشری که انقدر ما حیاتی تلقیش می‌کنیم یعنی ساینس، اگه بر اساس استقرا باشه یعنی بر اساس یه چیز نامعقوله! علم در واقع نامعقول نیست، این با شهود ناسازگاره. پاپر می‌گفت دانشمندان حتی اگه خودشون هم می‌گن ما از استقرا استفاده می‌کنیم، خودشون درک نکردن که در واقع کار اصلیشون چی بوده. کار اصلی دانشمندان این نیست که بیان ۱ و ۲ و ۳ و ۴ رو مشاهده کنن و بگن همه‌چیز این شکلیه. کار دانشمندان اینه که بعد از اینکه گفتن همه‌چیز این شکلیه، این گزاره رو رد کنن! این دیگه استقرایی نیست، کاملاً بر اساس منطق قیاسیه. من می‌گم همه‌ی مس‌ها بر اثر حرارت منبسط می‌شن. بعد یه مس میارم بهش حرارت می‌دم و منبسط نمی‌شه و گزاره‌ی من غلط می‌شه، قطعی و یقینی، بدون استقرا غلط می‌شه! پاپر قانع نشده بود که هیوم مشکلی داره صحبتش و می‌گفت باید علم رو از استقرا نجات داد. راه حلی هم که براش پیدا کرده بود این بود که نشون بده یک منطق قیاسی و دیداکتیو در علم وجود داره.

هادی احمدپور

#گزیده_کارگاه

چند روز اخیر مخصوصاً دیروز روزهای سخت و شلوغی بودن و نه وقت کردم محتوایی تولید کنم نه حتی پیوی‌ها رو پاسخ بدم. ولی با این حال نتونستم جلسه‌ی سوم دوره‌ی فلسفه‌ی علم بحث‌محور رو از دست بدم، مخصوصاً که دو جلسه‌ی پیشین رو نبودم. حقیقتاً انقدر خوب بود که الان بیش‌تر…

رای نهایی FDA در خصوص استفاده از MDMA (اکستازی) برای درمان PTSD امروز صادر شد: عدم تائید https://www.nytimes.com/2024/08/09/health/fda-mdma-ptsd-delay.html ? @NeuroINRP ? Discussion group

بعداً سر فرصت برای اون ۳۷ نفری که گزینه اول رو انتخاب کردن یه توضیح می‌دم درباره اینکه این واژه از کجا اومده و چی شد که توی ایران معاصر به این معنی رایج شد.

توضیحی در بابِ نسبتِ روانشناسیِ عامیانه و گرایش‌های گزاره‌ای در فلسفه‌ی ذهنِ معاصر:

روانشناسیِ عامیانه روندِ رفتاری و شناختی در انسان رو فُرمال و به شکلِ فرایندهای گزاره‌ایِ مختلف در نظر می‌گیره، البته فرم‌هایی که در ترکیب‌ِ با هم حالاتِ ذهنیِ متنوعی رو می‌سازند.

مثلا این گزاره رو در نظر بگیرید: «برف، سفید است».

من می‌تونم حالاتِ ذهنیِ مختلفی رو در نسبتِ با جمله‌ی بالا داشته باشم. ممکن هست "باور داشته باشم" که برف، سفید است، یا "امید داشته باشم" که برف سفید است، یا "ترس داشته باشم" که برف سفید است، یا "تردید داشته باشم" که برف سفید است و..؛

تمامِ باورها، امیدها، ترس‌ها، تردیدها، میل‌ها و.. حالاتی ذهنی(گرایش‌های ذهنی) هستند که در ادبیاتِ فلسفه‌ی ذهن به نامِ گرایشاتِ گزاره‌ای شناخته می‌شن.(البته به طورِ معمول با چنین عنوانی شناخته می‌شن.)

به این علت که این‌ها دربردارنده‌ی یک حالتِ ذهنیِ(گرایشِ) خاص به سوی یک محتوای‌(گزاره‌) خاص هستند. 

حالا یک گرایشِ گزاره‌ای خاص رو، مثلا "باور" به این جملات رو در نظر داشته باشید: باور به این که «فلسفه، مادرِ علوم است.»، و یا باور به این‌ که «پذیرشِ یک دیدگاهِ علمی بدونِ توجه به مبانی و پیامدهای فلسفیِ آن، ساده‌انگاری‌ است»، و یا باور به این‌ که «فلسفه در ایران، مهجور مانده است».

هر باوری و از جمله تمامِ گزاره‌های بالا، "بازنمودی" است؛ بعبارتی بهتر یعنی چنین حالاتی رویدادها و یا اموری از جهان را بازنمایی می‌کنند.

اینجا میشه به این موضوع پِی بُرد که تمامیِ این گرایشاتِ گزاره‌ای، به‌همین‌ترتیب حالاتی بازنمودی‌ دارند‌.

معادلِ این بازنمودی بودن، در فلسفه‌ی قاره‌ای گاهی با عناوینِ مختلفی چون: روی‌-آوردنگی، و یا حتی حیثِ الفاتی اشاره شده.

در یک جمع‌بندیِ نهایی گرایش‌های گزاره‌ای یعنی:

حالاتِ ذهنیِ مختلف(نوعِ گرایش) که محتوای آن‌ها(گزاره‌ها)، درباره اموری از جهان هستند، که آن امور را در خود بازنمایی می‌کنند.(این امور همچنین می‌تونند انتزاعی و غیرِ ملموس هم باشند.)

در این دیدگاه، حالاتِ پدیداری(مانندِ غم و شادی و درد و..) نیز علاوه بر گرایشاتِ گزاره‌ای، محتوای خاصی را از امور بازنمایی می‌کنند، و اینبار حسِ پدیداریِ درونی و سوبژِکتیوِ آن امور، معادلِ چنین بازنمایی‌ای خواهد بود.