من که امروز این سطر‌ها را به آواز می‌خوانم
فردا جسدی معمایی خواهم بود
که در قلمرویی جادویی و بی‌بار ساکن است
بی‌ پیش و پس و کی.
عارفان چنین می‌گویند.
می‌گویم که باور دارم
که من نه سزاوار دوزخم و نه درخور بهشت
ولی پیش‌بینی نمی‌کنم.
قصه‌ی هر آدم چون شکل‌های آبی پروتئوس جابه‌جا می‌شود.
سرنوشت من چه هزارتوی گمراه‌کننده‌ای، چه نور خیره‌کننده‌ای
از شکوه و جلال خواهد شد
هنگامی که پایان این ماجرا مرا با تجرید غریب مرگ بازنمایی کند؟
می‌خواهم فراموشی ناب بلورین آن را بنوشم،
تا برای همیشه باشم، ولی هرگز نبوده باشم.

اکولالیا ؛ خورخه لوییس بورخس

سلامت را نمی‌خواهند پاسخ گفت
سرها در گریبان است
کسی سربرنیارد کرد پاسخ‌گفتن و دیدار یاران را
نگه جز پیش پا را دید، نتواند
که ره تاریک و لغزان است
وگر دست محبت سوی کس یازی،
به اکراه آورد دست از بغل بیرون
که سرما سخت سوزان است

نفس، کز گرمگاه سینه می‌آید برون، ابری شود تاریک
چو دیوار ایستد در پیش چشمانت
نفس کاین است، پس دیگر چه داری چشم
ز چشم دوستان دور یا نزدیک؟
مسیحای جوانمرد من! ای پیر پیرهن‌چرکین
هوا بس ناجوانمردانه سرد است….آی
دمت گرم و سرت خوش باد
سلامم را تو پاسخ گوی، در بگشای

منم من، میهمان هر شبت، لولی‌وش مغموم
منم من، سنگ تیپا‌خوردهٔ رنجور
منم، دشنام پست آفرینش، نغمهٔ ناجور
نه از رومم، نه از زنگم، همان بی‌رنگ بی‌رنگم
بیا بگشای در، بگشای، دلتنگم
حریفا! میزبانا! میهمان سال و ماهت پشت در چون موج می‌لرزد
تگرگی نیست، مرگی نیست
صدایی گر شنیدی، صحبت سرما و دندان است

من امشب آمدستم وام بگزارم
حسابت را کنار جام بگذارم
چه می‌گویی که بیگه شد، سحرشد، بامداد آمد
فریبت می‌دهد، بر آسمان این سرخی بعداز سحرگه نیست
حریفا! گوش سرما برده است این، یادگار سیلی سرد زمستان است
و قندیل سپهر تنگ‌میدان، مرده یا زنده
به تابوتِ ستبر ظلمت نه توی مرگ‌اندود، پنهان است

حریفا! رو چراغ باده را بفروز، شب با روز یکسان است
سلامت را نمی‌خواهند پاسخ گفت
هوا دلگیر، درها بسته، سرها درگریبان، دست‌ها پنهان
نفس‌ها ابر، دل‌ها خسته و غمگین،
درختان اسکلت‌های بلور آجین،
زمین دل‌مرده، سقف آسمان کوتاه،
غبار‌آلوده مهر و ماه،
زمستان است.

زمستان ؛ مهدی اخوان ثالث

نیازمند یه هشدار بودم

نویسنده موجودی است با دو «من»، که یک «من»‌اش مثل بقیه استراحت می‌کند و احتمالاً از تعطیلی‌اش لذت می‌برد اما «من» دومش با تفریح بیگانه و دائم مشغول نوشتن است، یا به آن فکر می‌کند و در تدارک اثر جدید است. او نویسنده است و ذاتش در نوشتن خلاصه می‌شود، همان‌طور که لوئی شانزدهم شاه بود و سرشتش این بود. در این کتاب سخن از این است که آیا نویسنده هم مانند بیشتر مردم به تعطیلات می‌رود یا نه، نوشتن تعطیل‌بردار نیست.

جویس در تعطیلات ؛ احمد اخوت

#music
[ZEUS] Apollo, Hephaestus, Aphrodite, Ares, Hеra, or me. What do you say?
[APOLLO] Great [HEPHAESTUS] Very wеll [APHRODITE] Eh [ARES] Alright [HERA] Groovy [ATHENA] Bring it
[APOLLO] You all know I'm a fan of catchy songs. So with so many sirens gone, I think Ody's in the wrong.
[ATHENA] They were trying to do him worse. All he did was reimburse them. Now they'll tread with caution first, To live another day and sing another verse.
[APOLLO] If that's true, release him
[HEPHAESTUS] Trust is not given, it's forged. Why should I give him my support? He sacrificed his own cohort.
[ATHENA] Did you forget they failed to listen? He was betrayed and then imprisoned. But if you make the right decision He can still build a future with those who miss him.
[HEPHAESTUS] Fine, release him.

Btw the piano on 4:30 is AMAZING.

بیچاره ورودیای جدید. مقیمی‌ رو تجربه نمی‌کنن.