🔸

یه رفیق داشتم دوران توپ پلاستیکی، توپ چهل تیکه داشت. وقتی می‌خواستیم فوتبال بازی کنیم می‌گفت به یه شرط توپ چهل تیکه‌ام رو میارم.به شرط اینکه من کاپیتان باشم.
فوتبالش!؟ نابود...دور کمرش ده برابر قدش بود. ایشی زاکی محل بود ولی نه به اون بانمکی... واسه بازی یار انتخاب می‌کرد.یار که چه عرض کنم دوستاش رو انتخاب می‌کرد. تو پنج دقیقه انقدر گل می‌خوردن که توپش رو برمی‌داشت و با قهر می‌رفت خونه... ما هم عشق توپ چهل تیکه... کار ما به جایی رسیده بود که برای بازی کردن با توپ چهل تیکه گل نمی زدیم.دروازه خالی رو می‌زدیم تو در و دیوار که صاحب توپ چهل تیکه قهر نکنه...اون رفیق ما بعد یه مدت باورش شد که فوتبالش خوبه... که ما نمی‌تونیم بهشون گل بزنیم.دیگه کم کم گل زدن یادمون رفت.بخاطر یه توپ چهل تیکه ضعیف بودن رو انتخاب کردیم و رقیب رو قوی نشون دادیم. همین مثال رو تو تمام زندگیمون نگاه کنیم. برای علاقه یا شاید منفعت چه جاهایی جلوی چه کسایی خودمون رو ضعیف نشون دادیم و توهم قوی بودن رو به دیگران دادیم.
می‌خوام بگم با همون توپ پلاستیکی بازی کنید ولی هیچ وقت جلوی کسی ضعف نشون ندید. چون توهم قوی بودن بهش دست میده.
چون گل زدن رو ، قوی بودن رو فراموش می‌کنید.

حسین_حائریان

----⚜۰🔶۰⚜----

@royayemehr

ایران زمین
فردوسی بزرگ
علیرضاقربانی

🎼🍁🎼

@royayemehr

🍁

بوی باران، بوی سبزه، بوی خاک
شاخه‌های شسته، باران خورده، پاک

بوی_باران
فریدون_مشیری
محمدرضاشجریان

🎼🍁🎼

@royayemehr

🔸

اسفند را دوست دارم، انگار تمام آدم‌ها تا مدتی غصه‌هاشان را از یاد برده‌اند و هرکس به طریقی دلخوشی و دلیلی پیدا کرده برای شاد بودن، انگاری همه مسیری یافته‌اند که به یک اتفاق خوب ختم خواهد شد.
حوالی بهار جان می‌دهد از خانه بزنی بیرون و این هوای بی‌نظیر را نفس بکشی و آدم‌های سبزه و سماق و آینه به دست را ببینی که برای رسیدن به خانه‌هاشان ذوق دارند و هرکس به قدر توانش دلخوشی‌ای به دست گرفته و خیابان و شهر را قشنگ‌تر کرده.
جان می‌دهد بزنی بیرون و بوی کفش و لباس نو، تو را پرت کند به اسفندهای کودکی، به ذوقِ بی‌حدی که برای رسیدن عید داشتی. به لباس‌های نویی که هر ساعت بهشان سر می‌زدی و قشنگترین قسمتِ جهانِ تو بودند و اصلا تصور می‌کردی عید را آفریده‌اند که بچه‌ها در آن لباس نو بپوشند و از خوشحالی بالا و پایین بپرند و عیدی بگیرند و محکم در آغوش گرفته و دوست داشته شوند و خوشحال باشند.
قشنگی‌ش به همان بود؛ به اینکه ندانیم اندوه بشر تمامی ندارد و فکر کنیم که بهار، تمام زخم‌ها را ترمیم می‌کند، تمام حفره‌های خالی را می‌بندد و تمام درهای بسته را باز می‌کند.
قشنگی‌ش به همان بود که بزرگترین اندوهمان، خاکی شدنِ کفش و چروک شدن لباس‌های عیدمان باشد.

#نرگس_صرافیان_طوفان

----⚜۰🔶۰⚜----

@royayemehr

هنوز عشق تو
علیرضا_قربانی

🎼🍁🎼

@royayemehr