عموی من نه دیو است و نه فرشته، بلکه آدمی است مثل آدم‌های دیگر؛ اما کاملاً مثل من و تو نیست. فکر و احساس او دربارهٔ مسائل زمینی است و معتقد است چون ما در زمین سکنی داریم، نباید به آسمان، که تاکنون کسی هم ما را به آنجا دعوت نکرده، پرواز کنیم، بلکه باید خودمان را با مسائل انسانی که برای آن ما را فرا می‌خوانند، مشغول کنیم. بنابراین تمام مسائل زمینی و خود زندگی را همان‌طور که هستند، نه آن‌طور که ما دوست داریم باشند، قبول می‌کند. به وجود خوبی و بدی و زیبایی و زشتی اعتقاد دارد. او به عشق و دوستی هم اعتقاد دارد، اما فکر نمی‌کند که آن‌ها از ملکوت بر کثافت فرو افتاده‌اند، بلکه تصور می‌کند آن‌ها همزمان با افراد بشر به وجود آمده‌اند و برای افراد بشر هستند، و باید آن‌ها را این‌چنین دریافت. و اینکه ما باید امور را با دقت و در پرتو راستین خودشان بررسی کنیم و نه اینکه خدا می‌داند به کجا پرواز کنیم. او امکان دلبستگی میان افراد شریف را که در اثر تماس‌های مکرر و عادت ممکن است به صورت دوستی درآید، می‌پذیرد. اما در عین حال می‌داند که در زمان جدایی نیروی عادت از میان می‌رود و افراد یکدیگر را فراموش می‌کنند و این اصلاً جنایت نیست. بنابراین اطمینان داده که من تو را فراموش می‌کنم و تو مرا. این برای من خیلی عجیب است، احتمالاً برای تو هم چنین است. اما به ما توصیه می‌کند برای آنکه دچار بلاهت نشویم به این فکر خو کنیم. او عقیده‌ای شبیه این، البته با تغییراتی اندک، راجع به عشق دارد؛ همان‌طور که به جن و پری اعتقاد ندارد به عشق همیشگی و جاوید هم معتقد نیست. و توصیه می‌کند ما هم اعتقاد نداشته باشیم. راستی به من توصیه می‌کند حتی‌الامکان فکر خودم را کمتر به این مسأله معطوف دارم و من هم به تو توصیه می‌کنم چنین کنی. می‌گوید عشق خود بی‌آنکه فراخوانده شود، می‌آید. می‌گوید زندگی تنها از عشق تشکیل نشده است، بلکه عشق مثل هرچیز دیگری زمانی دارد، و ابلهانه است که سال‌های سال در رؤیای چیزی نباشیم مگر عشق. آنان که در جستجوی عشق‌اند و برای لحظه‌ای هم نمی‌توانند از آن صرف‌نظر نمایند با قلبی خود زندگی می‌کنند و بدتر از همه اینکه این کار به بهای رها کردن عقل انجام می‌گیرد.

داستان همیشگی
ایوان آلکساندروویچ گانچاروف

“I am nothing. I'm like someone who's been thrown into the ocean at night, floating all alone. I reach out, but no one is there. I call out, but no one answers. I have no connection to anything.”

1Q84, Haruki Murakami

إِنَّهُ سَمِيعٌ قَرِيبٌ

هنوز دست زنش را در دست داشت. احساس می‌کرد که خیالش راحت‌تر شده است و زندگی برایش آسان‌تر شده است. تمام قرون گذشته به‌هم شبیه‌اند و در لحظهٔ کوتاهی متراکم می‌شوند، و آن لحظهٔ کوتاه همان دمی است که کسی دست گرم و زنده و تپندهٔ محبوبش را در دست دارد. در آن لحظه به‌خود می‌گوید: همواره چنین بوده است و چنین خواهد بود؛ این لحظه ابدیت است.

آزادی یا مرگ
نیکوس کازانتزاکیس

کسانی که با عشق، به دیگران نگاه می‌کنند می‌توانند درک کنند که احتمالاً غم و پشیمانی در پس پرخاشگری و عصبانیت و حس ضعف و ناتوانی طاقت‌فرسایی در پس خودنمایی و غرور وجود دارد. آن‌ها درک می‌کنند که آسیب‌ها و ضربه‌های روحی و روانی که در گذشته اتفاق افتاده‌اند، می‌توانند بستر ایجاد عصیان و خطا در آینده باشند. آن‌ها فراموش نمی‌کنند که همین آدمی که اکنون در مقابل آن‌ها ایستاده، زمانی یک کودک بوده است.

چگونه به‌دردبخورتر فکر کنیم
راهنمای تفکر خلاقانه
آلن دوباتن

بنه نامم غلام دردنوشان
نمی‌خواهم خدایا نام دیگر

مولوی

چه بسا دوستان مردی که در ابتدا به آنان اعتماد کرده بودم و در مراحل بعد مرا از خود مایوس کردند و چه بسا زنانی که در برخوردهای اول آن‌ها را طرف اعتماد قرار نداده بودم ولی بالمآل هیچ‌گاه مرا از خود مایوس نکردند.

زندگی‌نامه‌ی من
کارل گوستاو یونگ

و خداوند پشیمان شد که انسان را بر زمین ساخته بود و در دل خود محزون شد.

‏عهدِ عتیق
بابِ ششم
سِفر پیدایش

إنِّي مَعَكُمْ