دیروز می‌خواستم تو شیشه ماشین از خودم عکس بگیرم که یه بنده خدایی بد نگاهم کرد، فکر کرد میخوام از اون عکس بگیرم. دو روزه که از خجالت دلم می‌خواست گوشیم رو خورد کنم ولی الان دیگه نمی‌تونم.

فکر میکردم گلس موبایلم ترک برداشته نگو ال سی دیش خورد شده. چه خوش خیالم من.

دو ساعته دارم برای اینکه کیک شکلاتی که می‌خواستم رو نداشتن گریه می‌کنم. پریود نشدن چیز خوبی نیست.

هر روزی که تو نیستی من رو خیلی سال پیرتر میکنه.

هر روز تابستون من رو یک سال پیرتر میکنه.

هر وقت ته ماه نزدیک میشه می‌گیم دیگه چیزی نمونده از این ماه، منتها اخر این ماه اونکه چیزی ازش نمونده در واقع ماییم.

قوطی نوشابه رو بغل کردم و به پوکی استخوان سلام میگم.

امروز دو ساعت و بیست و هفت دقیقه غیبت کردم. لذت‌بخش‌ترین کار دنیا.

حوصله سربر هستم. لذت بردن و خوش بودن یه جور غفلت توش هست. باید از یه چیز هایی غافل شیم تا بتونیم خوش بگذرونیم. غافل شدن، فکر نکردن و فراموش کردن برای من سخته. اینجوریه که کمتر لذت میبرم و کمتر خوش میگذرونم و به این میگن یه ادم حوصله سربر و کسل کننده.

خونه‌ی عمو و زن عموی مادرم کنار خونه‌ی مادربزرگمه. تنها هستند. بچه ها بهشون سر نمیزنند. پسر بزرگ گاهی برای کار میره اما فقط شب ها دیر وقت میره خونه و توی اتاقی جدا میخوابه و کاری به احوالاتشون نداره. حقیقتا نسبت به پدر و مادرش ادم بددهنی هم هست و این موضوع هر بار من رو متعجب می‌کنه. دیشب رفتم چیزی ازشون قرض بگیرم. اینقدر خوشحال شدند از دیدن من که مدت طولانی پیششون نشستم. پیرمرد پیشونیم رو و پیرزن گونه‌م رو بوسید. باهاشون حرف زدم و چایی خوردم. کمی دیر به سفره‌ی شام رسیدم ولی حقیقتا اینقدر طفلکی بودند که دلم میخواست با اون ها شام بخورم.