واسه اینکه بچه رو سرگرم کنم براش انیمه گذاشتم داشتن طرف رو سلاخی میکردن خون همه جا می پاشید بچه هم ذوق میکرد و غش غش میخندید. اینجور بودم سایکوپت شناسایی شد.

فکر کنم فهمیدم مشکل از کجاست. تختمو انقدر گرم و نرمالو کردم که صبح ها اراده اهنی میخواد ازش جدا بشی و دوباره برنگردی بهش.

‌ ‌ ‌‌‌ ‌ بیوشیمی قشنگه تا جایی که به شب امتحان ختم نشه.

یوتیوبر مورد علاقه ?

«at least, wherever i end up, it'll be under the same sky. Me and you will always look at the same stars.»

داشتیم فیلم میدیدم بابام گفت مگه اون پسره با اون دختره نبود چرا حالا دیگه با این دختره‌ست، مامانم گفت اینا دوستن باهم، چیزی نیست. منم اومدم یه لکچر و سخنرانی در مورد اینکه ادم ها می تونند باهم دوست باشند بدون اینکه قصدی در کار باشه بدم یهو همو بوسیدن :|

در خوندن کتاب "کار عمیق" خیلی داره بهم سخت میگذره. الان یه کتاب داستانی پر از کشش و تعلیق و هیجان میطلبه ولی در دام کتاب غیر داستانی و توسعه فردی گیر کردم. و متاسفانه نه، کصخلم نمیتونم تا طبق لیستم کتابه رو نخوندم برم سراغ یکی دیگه.

کتاب «و هر روز راه خانه دورتر و دورتر می شود» خیلی وایب فیلم Eternal Sunshine of the Spotless Mind میداد. کتاب کوتاهی بود و تقریبا یه ساعته تمومش کردم. اگه بخوام امتیاز بدم ۶.۵/۱۰