خیلی دیر فهمیدم که بوسیدن لبهای تو انقدر فکر کردن نداشت، چون اونها دقیقا برای بوسیده شدن خلق شده بودن، دقیقا توسط من!
-کروماندا

بیا زیر نور ماه برقصیم. بیا زیر نور ماه شیرکاکائو بخوریم. بیا زیر نور ماه عکس بگیریم. بیا زیر نور ماه بغلت کنم و بخوابیم. بیا زیر نور ماه مال من شو که همه‌ی ستاره‌ها حسودی کنن. بیا زیر نور ماه ببوسمت. بیا زیر نور ماه زندگی کنیم. بیا زیر نور ماه بهت بگم چقدر عاشقتم. بیا نور ماه من شو.
-ماه"

بوی ماه میدهی، در آسمانم بمان.

فارغ از هر چه که ناراحتم می‌کند از بابت تو خوشحالم.
-آلبر کامو

واقعیت این است که گذشت زمان مرا به تو نزدیک می‌کند. دیروز، در جاده، به تو فکر می‌کردم و با خودم می‌گفتم که اگر تو اینجا بودی چقدر باهم می‌خندیدیم. خوب می‌دیدم که تا کجا زندگی روزمره‌ام‌ را پر کرده‌ای، در کوچک‌ترین جزئیات حضور داری، مو به مو به درونم خزیده‌ای..
-نامه آلبر کامو به ماریا کاسارس

نوبت ماهم میرسه..

یک روز همه‌ی دردها تموم میشن؛ ولی اون روز اگه من نبودم تو به جام بخند..

-چطوری؟
"همه جا تاریکه. خونه‌م تاریکه. زندگیم تاریکه. حوصله‌ی کوچک‌ترین کاری رو ندارم. تو اتاقم حبسم و هیچ دلیلی برای ادامه‌ی زندگیم نمیبینم. از آدمای دورم خسته و فراری‌ام. نمیتونم حرف بزنم. نمیدونم از کجا شروع کنم. سرتا پام رو انرژی منفی گرفته و هرچی دست و پا میزنم توش غرق‌تر میشم. همه چی رو مخمه. همه رو مخمن. اشتها ندارم. ضعیف شدم. می‌ترسم. بی‌دلیل اضطراب دارم. فکر داره مغزم رو غارت می‌کنه. چشمام توانایی دیدن چیزای مثبت رو نداره، گوشام حرفای قشنگ رو نمی‌شنوه، زبونم نمی‌تونه حرفای خوب بزنه و تو مغزم برای هیچ چیز زیبایی جا نیست. میخوام بیخیال همه چیز بشم. صبحا به زور از تختم بلند میشم. شبا تا وقتی هوا روشن نشه خوابم نمیبره. حتی نمیدونم دلیل این وضعیت چیه. تحمل کردن خودم برام سخت شده. نمیتونم گریه کنم. نمی‌تونم هیچ احساسی رو بروز بدم، تواناییش رو ندارم. مثل یه جنازه‌ی متحرکم. کسی نمی‌فهمه. نمی‌ذارم کسی بفهمه. نباید کسی بفهمه."
خوبم.. تو چطوری؟
-دیاکو

نترسید! رفتنی‌ها را بگذارید بروند؛ باور کنید همیشه اصرار زیاد برای ماندن کارمان را خراب میکند. می‌خواهند بروند؟ راه را نشانشان دهید که داشتنشان بدتر از نداشتن است؛ آدم‌های اجباری مثل جنس خرابند، فقط گند می‌زنند به زندگیمان..