**برماست که گام آخر گذار را نیز با درایت برداریم

بخش دوم: چه باید کرد**

✍ ناصر دانشفر

در چهار مقاله‌ای که با این عنوان در روزهای گذشته منتشر کردم، توضیح دادم که از نگاه من اسقاط رژیم از طریق مداخلهٔ نظامی ممکن نیست. گروه‌های مسلحی که مقبول مردم ایران باشند و بخواهند با کمک بیگانگان رژیم را به پایین بکشند، وجود خارجی ندارند. از طریق تسخیر خیابان نیز به دلیل عدم وجود لوازم مورد نیاز، چنین امکانی وجود ندارد، اما ممکن است که بدلیل شرایط انفجاری کنونی با یک جرقه همه چیز از دست کنش‌گران سیاسی خارج شود و سرزمین مادری ما دوباره به ورطهٔ انقلاب بیفتد که این نیز با توجه به سرنوشت قریب به اتفاق خیزش‌های اینچنینی مطلوب نگارنده نمی‌باشد.
اما به گمان من راهی وجود دارد که مقصود ما برآورده می‌شود و در این نوشتار بنای شرح آن را دارم و در بخش سوم که پس از این به رشتهٔ تحریر درخواهد آمد،به این مسئله می‌پردازم که چگونه به این هدف می‌توان رسید.

ث) بنده به عنوان فردی از جمعیت کنشگران این مرز و بوم به مانند برخی دیگر از هموطنان بر این باورم که بهترین شیوهٔ گذار از هستهٔ سخت حاکمیتِ، یعنی غلبه بر قدرت متکی بر سلاح، همان است که در حوزهٔ نمادها رخ داده و مردم با مبارزهٔ مدنی خشونت‌پرهیز از آن عبور کرده‌اند. مگر نه اینکه مردم ما بدون خشونت و تنها از از طریق مبارزهٔ مدنی

۱- به دلایل ذیل از دین فقاهتی عبور کرده‌اند.
- اکنون مراجع دینی در میان اکثریت نسل نو هیچ جایگاهی ندارند و مسئلهٔ تقلید به کل از حیز انتفاع ساقط شده است.
- تغییر یا مسکوت گذاشتن برخی از فتاوا و قوانین مبتنی بر شریعت اما مغایر حقوق بشر
- ترک فرائض از جمله اقامهٔ نماز مستند به گفتهٔ امام جمعهٔ موقت شیراز که گفته‌اند تنها ۴۲ درصد جوانان نماز می‌خوانند و البته که معلوم است این نیز شاید عین واقعیت نباشد و عمق این قصه فراتر از اینها باشد.
- فاصله گرفتن از نماز جمعه و جماعت، به فرمودهٔ آیت‌الله ایازی تنها دو دهم درصد مردمان شهرها در این مراسم مشارکت دارند و به گفتهٔ حجت الاسلام ابوالقاسم دولابی نماینده مجلس خبرگان رهبری از ۷۵۰۰۰ مسجد موجود در کشور، تعداد ۵۰۰۰۰۰ آن عملاً تعطیل است.
- عدم باور به پوشش مد نظر مراجع دینی، بر اساس نظرسنجی مؤسسهٔ گمان در سال ۲۰۲۰ بیش از ۷۲ درصد افرادی که مورد پرسش قرار گرفته‌اند، با حجاب اجباری مخالفند.

۲- با توجه به شواهد زیر هنجارها و ارزش‌های مطلوب نظام حاکم را پس زده‌اند.
- نوع برگزاری مراسم ازدواج، جشن تولد، کنسرت‌ها، تئاتر، پارتی‌ها، حضور در ورزشگاه‌ها، بزرگداشت صاحبان اندیشه و به ویژه سلبریتی‌ها
- گزینش نام برای فرزندان، مکان‌های تجاری، شرکت‌ها و امثال اینها
- روابط از نگاه فقیهان نامشروع بین بخش بزرگی از دختران و پسران مجرد و حتی افراد متأهل 
- حضور بانوان در عرصه‌هایی که ملازم با رفتارهای مخالف نگرش متشرعین و دارندگان نگاه متعصبانه به مذهب است، از جمله ورزش و ساحت هنر

۳- با عنایت به واقعیت‌های ذیل با راهبردهای سیاسی اتخاذ شده توسط مقام عظمای ولایت به مقابله برخاسته‌اند.
- عدم حمایت از عملیات طوفان‌الاقصی که به دلیل نفرت مفرط برخی از آنان، گاه به حمایت از جنایات رژیم صهیونسیتی انجامید.
- مخالفت صریح بخش بزرگی از جامعه با دخالت‌های نظام در امور کشورهای همسایه، به ویژه تسلیح و تجهیز گروههای تحت‌امر حضرت‌آقا
- اعلام برائت اکثریت جامعه با آمریکا و اسرائیل ستیزی و اتحاد استراتژیک با روسیه و چین
- با علم به اینکه تغییرات روبنایی به جایی نمی‌انجامد،بارها و بارها زیر میز زده‌اند و مانع یکدست نمودن حاکمیت و خالص‌سازی آن شده‌اند.

اینها و‌ دهها فکت دیگر، نشان از گذار مردم ایران از حاکمیت در عرصهٔ نمادها دارد. این پدیده در طی چند دهه با آگاهی بخشی کنشگرانی که رنج‌های فراوان محتمل شده‌اند،بدون کمترین خشونت از ناحیه آنان نهادینه گردیده‌است. اینک جز اقلیتی محدود، مردم قصهٔ دیگر و سبک زندگی متفاوتی از حکایت مطلوب حاکمیت را برگزیده و بی‌اعتنا به خواست آن به رتق و فتق امور خود می‌پردازند.
ما مردم و حاکمانی جدا از هم داریم که امکان ادامهٔ کار با هم را ندارند، بدیهی است که یکی از این دو باید تغییرات ماهوی کند و معلوم است که آن یکی مردم نیستند. به گمان من تنها راه عبور از وضعیت فعلی،مبارزات مدنی خشونت‌پرهیز برای نیل به این مقصود است. ما باید با باور به قدرت توده‌ها گام به گام نظام‌مقدس را به عقب برانیم و آن را از درون استحاله کنیم.
باید باور کنیم که همانگونه که بر اثر فشار ملت از اجرای قانون حجاب و عفاف دست کشیدند،در موضوع فیلترینگ عقب‌نشینی توأم با حفظ آبرو کردند و به احتمال قوی در برابر قصهٔ پر غصهٔ fatf کوتاه خواهند آمد، اگر با درایت عمل کنیم چیزی نخواهد گذاشت که تنها نامی از جمهوری‌اسلامی خواهد ماند. اما چگونه؟ خواهم گفت

عزت زیاد

https://t.me/peyghameashna

**برماست که گام آخر گذار را نیز با درایت برداریم

بخش دوم: چه باید کرد؟**

✍ ناصر دانشفر

در سه نوشتهٔ پیشین دلایل خود برای عدم امکان گذار از طریق مداخلهٔ خارجی، ساقط کردن نظام بدست گروه‌های مسلح و تسخیر خیابان را بیان نمودم. البته همچنان که گفته شد، به شرط فراهم بودن شرایط، احتمال تغییر نظام از طریق کشاندن مردم به خیابان وجود دارد. اینک به این موضوع خواهم پرداخت که امکان فروپاشی نظام با رخدادهای غیرمنتظره نیز ممکن است.

ت) به گمان من تا ساعت ۶ عصر روز بیست‌ودوم شهریور سال ۱۴۰۱ هیچکس گمان نمی‌کرد که کشورمان دچار چنان آشوبی خواهد شد که فاصلهٔ چندانی با اضمحلال نظام نداشته باشد. دلیل این موضوع آن است که انفجار توده‌ها در شرایطی چون وضعیت کشور ما اگرچه  مورد انتظار است، اما زمان وقوع آن به هیچ‌وجه مشخص نمی‌باشد. این دست اتفاقات همواره پس از یک حادثهٔ به ظاهر معمولی به وقوع می‌پیوندد، پازلی که نظام‌های استبدادی در طی مدت‌های مدید با ندانم‌کاری‌های خود، اسباب و لوازم آن را مهیا می‌کنند و یک جرقه، آخرین قطعهٔ این پازل را کامل می‌نماید.
شوربختانه بر خلاف طرقی که در سه مقالهٔ پیشین مورد بررسی قرار گرفت، امکان رقم خوردن چنین رخدادی بسیار است. نظام‌مقدس در کمتر از چند سال در دو عرصه‌ای که هویت خود را بدان گره زده بود، دچار شکست مفتضحانه گردیده‌است. سیاستگذاران حکومت مستقر، نابخردانه حجاب را نماد وجودی خود در داخل و جبههٔ مقاومت را شاکلهٔ سیاسی کشور در خارج نموده بودند و اکنون ناچارند که برابر این هر دو سیاست هویتی دست به تغییرات بنیادی بزنند. بدیهی است که این تغییر استراتژی، باعث ریزش شدید نیروهای ارزشی خواهد شد و حاکمیت متصلب ما را در حوزهٔ ساختارها بیش از پیش متزلزل خواهد ساخت.
آری پیامد این فعل از سر ناچاری، منجر به ریزش بیش از پیش حامیان نظام خواهد شد و این شرایط را به گونه‌ای رقم خواهد زد که شاید اینبار از پس خروش مردمان که قطعاً از پتانسیل چند برابری برخوردار است، نتواند برآید و دوام آورد.
حتی برترین مردان سیاست هم قادر به پیش‌بینی پیامدهای چنین اتفاق ناگزیری نخواهند بود. ما مردم در مدت کوتاه عمر خود، شاهد انقلاب‌های بی‌سر متعددی به نام انقلاب‌های مخملی و یا بهار عربی بوده‌ایم، تعداد کمی از آنها سعادت مردمان را باعث شدند و تعداد بیشتری، شرایطی فراهم نمودند که ملت‌های عاصی را از کردهٔ خود پشیمان کرده‌اند، به گونه‌ای که بازگشت نظام دیکتاتوری پیشین را آرزوی مردمان آن کشور شده است.
من پیشگو نیستم که بخواهم اوضاع و احوال کشورمان در فردای چنین رخدادی را پیش‌بینی کنم. اما با توجه به واقعیات ذیل، در صورت به وقوع پیوستن انقلابی نوین در این سرزمین فلک‌زده، نمی‌توانم انتظار روزگار خوشی برای مردم کشورم داشته باشم.
- مردم ما متأسفانه لبریز از نفرت و انزجار از مخالفان فکری خود هستند. با این حال و هوای غبارآلود، خیال رواداری و تحمل یکدیگر یک توهم است. می‌ترسم که پیامد این خشم غیرقابل کنترل حمام خون باشد.
- بخشهایی از کشورمان مستعد تجزیه هستند و شمار گروه‌هایی که بخواهند در شرایط خلاء قدرت به خواستهٔ شوم خود برسند، کم نیست. از اینکه ایران وطن عزیزمان پاره‌پاره شود، سخت هراسناکم.
- دولت‌های رقیب و دشمن قطعاً به این نکته واقفند که برآمدن یک حکومت مردم‌سالار در سرزمین مادری ما، آثار مد نظر آنها یعنی یک کشور ضعیف و بی‌بنیه را به دنبال نخواهد داشت. پس پربیراه نیست که گمان بریم، آنان برای عدم توفیق دولت‌های برآمده از چنین خیزشی هرآنچه در توان دارند را به کار خواهند گرفت.
- در فضای هیجانی کشوری که از هیچگونه لوازم بنیان نهادن یک ساختار دموکراتیک برخوردار نیست و ضربهٔ اساسی به اعتماد مردم وارد شده است، قطع به یقین افراد و گروه‌های پوپولیست بر صدر خواهند نشست و ما را که چاه درآمده‌ایم، اگر به چاه دیگری نیندازند، قطعاً به سرمنزل مقصود هم نخواهند رساند.
این موارد و دیگر موضوعاتی که در چنین شرایطی احتمال رخداد آنها کم نیست، مرا به این باور می‌رساند که این بدترین شیوهٔ گذار از نظام استبداد دینی می‌باشد.
در پایان با کمال تأسف باید اذعان کنم که این شیوهٔ مبارزه رهبر دارد، رهبری که به نحو احسن به وظایف خود عمل کرده و می‌کند. شاید شگفت‌زده شده باشید و بپرسید که این فرد مدبر کیست؟ پاسخ روشن است، این مرد بزرگ جز رهبر بصیر جمهوری‌اسلامی نمی‌باشد که با اتخاذ و ادامهٔ سیاست‌های ویرانگر خود، ما را هر لحظه بیش از پیش به این مقصد نزدیک و نزدیکتر می‌نمایند.

عزت زیاد

ادامه دارد

https://t.me/peyghameashna

سلام و عرض ادب

همانگونه که وعده داده بودم، از امروز عزیزان امکان ابراز نظرات مفید خود را دارند. امیدوارم چون گذشته رعایت آداب گفتگو شود و بتوانیم از این طریق استفادهٔ لازم را ببریم.

ارادتمند
ناصر دانشفر

الف) دیوان محاسبات به کلیه حساب‌های وزارتخانه‌ها، موسسات، شرکت‌های دولتی و سایر دستگاه‌هایی که به نحوی از انحاء از بودجه کل کشور استفاده می‌کنند به ترتیبی که قانون مقرر می‌دارد رسیدگی یا حسابرسی می‌نماید که هیچ هزینه‌ای از اعتبارات مصوب تجاوز نکرده و هر وجهی در محل خود به مصرف رسیده باشد. دیوان محاسبات، حساب‌ها و اسناد و مدارک مربوطه را برابر قانون جمع آوری و گزارش تفریغ بودجه هر سال را به انضمام نظرات خود به مجلس شورای ملی تسلیم می‌نماید این گزارش باید در دسترس عموم گذاشته شود.
ب) دیوان محاسبات کلیه حساب‌های وزارتخانه‌ها و موسسات و شرکت‌های دولتی و سایر دستگاه‌هایی که به نحوی از انحاء از بودجه کل کشور استفاده می‌کنند به ترتیبی که قانون مقرر می‌دارد رسیدگی یا حسابرسی می‌نماید و مراقبت خواد کرد که هیچ هزینه‌ای از اعتبارات مصوب تجاوز نکرده و هر وجهی در محل خود به مصرف رسیده باشد حساب‌ها و اسناد و مدارک مربوطه را برابر قانون جمع آوری و لایحه تفریغ بودجه هر سال را به انضمام نظرات خود به مجلس شورای ملی تسلیم می‌نماید.

گام اول در مورد تدوین قانون اساسی

سلام و عرض ادب

تاکنون پنجاه‌وسه اصل قانون اساسی مورد بحث و بررسی قرار گرفت و اصول زیر به تأیید شرکت‌کنندگان در نظرسنجی رسید.

با توجه به نظرات عزیزان شرکت کننده، اصل اول تا پنجاه‌وسوم قانون اساسی به شرح ذیل می‌باشد.

اصل اول

نوع حکومت‌ ایران که در همه‌پرسی مورخهٔ... و با رأی مثبت ... درصد هموطنان تعیین گردید، ... می‌باشد. این اصل تا زمانی که یک‌سوم مردم ایران خواهان تغییر آن نشوند، معتبر است و در آن شرایط دولت مستقر موظف به برگزاری مجدد رفراندوم با سازوکار مورد قبول مردم می‌باشد.
تبصره: حاکمیت موظف است سازوکاری به‌روز، برای درخواست رفراندوم از سوی هموطنان آماده و در دسترس همگان قرار دهد.

اصل دوم:

پیروان همهٔ ادیان، مذاهب و دگراندیشان در حوزهٔ تفکر، انجام مراسم و عمل به احکام دینی خود آزادند، اما نه نهاد دین و مذهب حق دخالت در حکومت را دارد و نه به حاکمیت اجازهٔ ورود به این عرصه داده می‌شود.

اصل سوم:

آراء عمومی مبنای حکومت است و امور کشور باید از طریق شوراهای منتخب مردم در حدود صلاحیت آنان و به ترتیبی که در این قانون و قوانین ناشی از آن مشخص می شود حل و فصل گردد.

اصل‌ چهارم:

همه اقوام از قبیل فارس، ترک، کرد، عرب، بلوچ، ترکمن و نظائر این ها از حقوق کاملاً مساوی برخوردارند.

اصل پنجم

در این نظام استقلال و آزادی از یکدیگر تفکیک ناپذیرند. هیچ فرد یا گروه و هیچ مقام و مرجعی حق ندارد به نام استفاده از آزادی، بر استقلال و تمامیت ارضی ایران کمترین خدشه ای وارد کند یا به نام حفظ استقلال و تمامیت ارضی کشور، آزادی عقیده، بیان، قلم و آزادی های مشروع دیگر را از کسی سلب کند یا قوانین و مقرراتی بدین منظور وضع کند مگر در حالت جنگ که بنا به درخواست دو سوم نمایندگان مجلس محدودیت ‌هایی برای اطلاع رسانی امور مرتبط با جنگ ایجاد خواهد شد.

اصل‌ ششم:

با رعایت کامل موازین اقتصادی، صنعت و کشاورزی بومی را ترویج می کند، و در عین حال از همه علوم و فنون پیشرفته جهان در امر صنعت و کشاورزی نیز استفاده می نماید، البته با رعایت کامل استقلال سیاسی و اقتصادی و فرهنگی کشور و جلوگیری از هرگونه وابستگی جامعه به دیگران و بدون التزام به پذیرش نظام اجتماعی حاکم بر آن ها.

اصل هفتم:

نظام سعی و کار و حاصل از آن حق هر کس می داند. هیچ کس نمی تواند به عنوان مالکیت بر سعی و کار خود امکان سعی و کار را از دیگری سلب کند. امکان سعی و کار برای همه باید چنان فراهم گردد که هیچ کس مورد بهره کشی و استثمار دیگران قرار نگیرد.

اصل‌ هشتم:

فراهم نمودن امکانات آموزش و پرورش برای همه مردم کشور به طور یکسان را وظیفهٔ خود می داند، تا هر کس بتواند فراخور استعدادش از آموزش و پرورش و رشد و شکوفائی برخوردار گردد و محدودیت امکانات سد راه پیشرفت او نشود.

اصل‌ نهم:

خانواده را واحد بنیادی جامعه محسوب می‌نماید. بدین خاطر قوانین باید اسباب استواری ازدواج بر پایه توافق در عقیده و علاقه را فراهم آورد. حقوق خانواده را بر حقوق فردی زوجین مقدم می‌شمرد.

اصل‌ دهم:

تربیت فرزندان را وظیفهٔ اصلی پدر و مادر می‌داند و با توجه به نقش اساسی مادر در این زمینه لازم می‌داند که قوانین راجع به خانواده باید برای مادر امکانات مادی و معنوی ویژه‌ای در نظر بگیرد تا بتواند به فراغت بال به وظیفه پر ارج خود بپردازد.

اصل یازدهم:

رای اکثریت مردم ایران که بازتاب خرد همگانی می‌باشد، بالاترین جایگاه را در تصمیم گیری‌ها دارد و هیچ فرد، گروه، مذهب یا ایدئولوژی آسمانی و زمینی در هیچ شرایطی بر رای مردم برتری ندارد.

اصل‌ دوازدهم:

مردم ایران از هر گروه آیین نژاد و جنسیت از حقوق برابر برخوردار هستند و به یک میزان حق مشارکت مستقیم در اداره امور کشور را دارند.

اصل سیزدهم:

حق حیات حق آزادی بیان و عقیده حق حفظ حیثیت حق دسترسی به دادرسی عادلانه از حقوق اساسی مردم می‌باشد و این حقوق را نمی‌توان به استناد نظر اکثریت سلب کرد و یا مورد تعرض قرار داد.

اصل چهاردهم:

قانونگذار حق ندارد قوانینی وضع کند که سبب برتری یک مذهب، آیین و یا اعتقاد بر دیگر اعتقادات و یا ممنوعیت پیروی از هر نوع آیین و عقیده‌ای باشد.

اصل پانزدهم:

زبان و خط رسمی مردم ایران، فارسی‌ است. اسناد، مکاتبات، متون رسمی و کتب درسی باید با این زبان و خط باشد، ولی استفاده از زبان‌های محلی و قومی در مطبوعات و رسانه‌های گروهی و تدریس ادبیات آنها در کنار زبان فارسی آزاد است.

اصل شانزدهم:

پرچم رسمی ایران به رنگ سبز و سفید و سرخ با علامت شیر و خورشید است.

اصل هفدهم:

مطبوعات در نشر مطالب و بیان عقاید آزادند، مگر در نشر مطالب مخالف عفت عمومی، توهین، اتهام و افترا و تعرض به شرف و حیثیت و آبروی اشخاص و نشر اکاذیب، تشخیص جرائم مطبوعاتی با هیئت منصفه و کیفیت رسیدگی به آنها را قانون

ادامه در instant view

https://B2n.ir/p65046

از نگاه یاران

جناب پزشکیان، خودتان را دار نزنید

????????????

✍ محمد منصورنژاد

دکتر پزشکیان گفتند: چگونه روزانه ۲۰ میلیون لیتر سوخت گم می شود در حالی که تولید کننده و عرضه کننده خودمان هستیم. باید برای این سرقت مرا دار بزنند. عین این در آب و برق و گاز و همه چیز است.

جناب، راه حل، دار زدن نیست. برایتان می گویم:

1. در جلسه سران قوا، از رئیس قوه قضاییه بپرسید این مدعی العموم شماها که بلای جان مردمند! چنین مواقع کجایند؟ کشور با تعطیلی ایام به جهت آلودگی و بی سوختی در بن بست است، عده ای روزانه حدود ۷۰۰ تانکر (که اگر کنار هم ایستند هر اتوبانی را بند می آورند و....) سوخت قاچاق می کنند. آیا این امر عادی است؟ آیا این کشور قضاییه ندارد؟ اگر مسئولین قضایی به وظیفه عمل نمی کنند، چه باید کرد؟

2. طی نشستی، از فرماندهان امنیت کشور داستان را توضیح بخواهد. یا چیزی نمی دانند، در آن صورت لیاقت مدیریت ندارند، و یا می دانند، در آن صورت باید محاکمه شوند و پاسخگو باشند. شک نکنید، اگر یکی از آنان را به جهت این خیانت بزرگ کیفر دهید (دار بزنید!)، کار به روال عادی باز می گردد. مگر بشار اسد به شما نگفت نیروهای نظامی به فرمان من عمل نمی کنند و در نتیجه این مصیبت بزرگ سوریه رخ داد! و سیستمی فروپاشید؟

۳.جناب رئیس جمهور از این امتیاز بزرگ برخوردارید که بر نهج البلاغه اشراف دارید. مگر در این سند مهم شیعی، امیرالمومنین، بارها یاران رده بالا و بسیار نزدیکش را به جهت کجروی، افشا و رسوا نکرد؟ شما هم دست کم یکبار و در همین موضوع، سیره علوی را بپیمایید. به جای کلی گویی و عصبانیت، خائنین به این ملت و مملکت را با ذکر بردن نامشان در رسانه های عمومی به مردم معرفی کنید. کار دیگر هم لازم نیست. دست کم همین اصحاب رسانه های مستقل، بقیه راه را خوب بلدند، و مشکل شما و ایران حل می شود و نیز نامتان جاویدان.

1. اگر بگویید بخاطر وفاق چنین نمی کنم، آن وقت در فهم، درایت، مدیریت و... شما شک می کنم. زیرا وفاق با خائنین این کشور، خود خیانتی است بزرگ و ناشی از کج فهمی از مساله وفاق ملی. شما راه حل های یاد شده را بروید، اگر اعتماد عمومی احیا نشد و وفاق ملی رخ نداد؟

@peyghameashna

‍ می‌ترسم که دیر شده باشد

✍ ناصر دانشفر

آنان که چون نگارنده سالهای پایانی رژیم شاهنشاهی را به چشم سر دیده‌اند، خوب به یاد دارند که در پی بیش از یک دهه بگیر و ببندی که موجبات انسداد سیاسی را فراهم آورده و امکان تعامل بین کنشگران این عرصه و نظام سلطنتی را از بین برده بود، با برآمدن کارتر در ایالات متحده و تجویز نسخهٔ فضای باز برای کشورمان، به یکباره حزب رستاخیز باد فنا شد و اعضای احزاب منحله جان دوباره گرفتند.
اینان که خیلی هم سری سوا از نظام موجود نداشتند، برای حفظ نظم موجود و نیفتادن در ورطهٔ انقلاب شروع به نقد خطاهای راهبردی دولت‌های پیشین، وزرا و نخست‌وزیران مستعجل آن دوران بنمایند. سرآخر هم که شخص شاه در بیانیه‌ای از ملت عذر تقصیر خواست و تعهد نمود که به تغییرات ساختاری دست بزند. رفتاری معقول که اگر یکی دو سال قبل در پیش گرفته می‌شد، شاید ما مردم گرفتار جماعت آخوند نمی‌شدیم.
اکنون نیز نشانه‌هایی درست به مانند آن زمان قابل مشاهده است که دقیقاً بسان آن برهه واکنش یکسان مردمان را به دنبال دارد. اجرای قانون عفاف و حجاب که خواستهٔ بسیاری از مردم ماست به تعویق می‌افتد، دکتر پزشکیان بابت قطعی‌های غیراصولی برق که باعث و بانی آن را همگان خوب می‌شناسند پوزش می‌خواهد، استاندار خوزستان در برابر نقدهای تند اما حق به جانب یک شهروند با متانت و بردباری مواجهه می‌کند، آیت‌الله بیات زنجانی به صراحت می‌گوید که مردم در پذیرش دین نیز آزادند و کسی حق ندارد که احدی از آحاد جامعه را مجبور به تبعیت از واجبات کند، حتی شخصی چون مکارم شیرازی هم در ملاقات با رئیس جمهور حل مشکل حجاب از طریق زور را نه عملی می‌داند و نه آن را صحیح می‌شمارد. اما این کنش‌های معقول و منطقی تقریباً نه فقط با بازخورد مثبت مردم مواجه نمی‌شود که شوربختانه یا  باعث عکس‌العملی نمی‌شود و یا اینکه بخش بزرگی از ملت برای آن ارزشی قائل نمی‌شوند و با زبان بی‌زبانی فریاد می‌کنند که خیلی دیر شده است.
من می‌دانم که حق با مردم است و بیش از آنکه باید به نظام‌مقدس فرصت داده‌اند و همه جوره با خطاهای راهبردی آن که موجبات فلاکتشان را فراهم آورده، کنار آمده که در بسیاری از مواقع علیرغم میل باطنی همراهشان شده‌اند، اما با آنکه این خواهش اصلا و ابدا جایی برای طرح ندارد، باز می‌خواهم صبوری کنند تا انقلاب دیگری ما را به ناکجاآباد نبرد.
عزیزان اوضاع و احوال سوریه را در مقابل دیدگانم نگذارید که هنوز این هندوانه سربسته است و از عاقبتش هیچکس خبر ندارد. ما هم در روزهای پسا پیروزی انقلاب سر از پا نمی‌شناختیم و گمان داشتیم که مدینهٔ فاضله‌ای خواهیم ساخت که دنیا انگشت به دندان بگیرد و حسرت آن را بخورد.‌ من نمی‌گویم که مردم سوریه موفق نخواهند شد که دعا می‌کنم که بهترین روزهای زندگی‌شان را در پیش داشته باشند، اما آنقدرها خوش‌خیال نیستم که در کشوری سراسر نفرت که فرمان به دست متعصبان مذهبی است، بی‌تردید یک دموکراسی ایجاد و مملکت گل و بلبل بشود. مردم سوریه را نمی‌دانم اما من به یک حکومت خودکامهٔ چند مرتبه بهتر از اسد نیز راضیم و امیدوارم که آنان دچار حکومتی چون نظام ولایی ما نشوند.
اما سخنم این است که مردم ایران در دههٔ پنجاه درخواست پادشاهی که بسیار نشنیده بود را رد کردند و پنداشتند که به اندازهٔ کافی به آن فرصت داده‌اند، حالا می‌فهمیم که باز هم جا برای اصلاح وجود داشت، نمی‌گویم که اکنون هم همان وضعیت است که این رژیم آنقدر بد کرده که کسی چون من باید خیلی پررو باشد که باز هم از هموطنانش تقاضای صبوری کند، اما چه کنم که مارگزیده از ریسمان سیاه و سفید می‌ترسد.
عزیزان ما که چهل و شش سال صبر کرده‌ایم، بیائید تا پایان این دولت هم دندان به جگر بگذاریم، شاید حضرت‌آقا وجود یا عدم وجودش باعث به سامان شدن اوضاع شود و ایران از افتادن در سراشیبی سقوط نجات یابد. این همه وقاحت را بر نگارنده ببخشایید.

عزت زیاد

@peyghameashna

سلام و عرض ادب

توصیه می‌کنم که تحلیل جناب مهدی طائب از رخدادهای سوریه را گوش کنید تا بیش از پیش یقین پیدا کنید که حاکمان این سرزمین تا چه اندازه فاقد درک درست سیاسی، اجتماعی و حتی علوم نظامی می‌باشند.

ارادتمند
ناصر دانشفر

‍ چشمم آب نمی‌خورد که این جشن و پایکوبی دوام داشته باشد

✍ ناصر دانشفر

دیو بیرون رفت، اما بدون تردید این به معنای آن نیست که فرشته درآمده است. پس از سالها مبارزه و تلاش، مردم سوریه موفق شدند به‌ آنچه که نمی‌خواستند، دست پیدا کنند ، اما شواهد و قرائن موجود حاکی از آن است که آنها نه تنها برای شکل دادن یک جامعهٔ مدنی مبتنی بر دموکراسی آمادگی ندارند که به احتمال زیاد دچار حکومتی بر اساس شریعت و باورهای دینی افراطی خواهند شد.
بنده به عنوان یک کنشگر سیاسی، دعا می‌کنم که چنین اتفاق شومی رخ ندهد و مردم ستمدیدهٔ این کشور بتوانند، صاحب دولتی مردم‌سالار، قانون‌مدار و کارآمد گردند. اما با مشاهدهٔ واقعیات موجود نمی‌توانم با خود رو راست نباشم و برای پیروزی دوبارهٔ جهل بر استبداد، هلهله و شادی کنم. این بدان معنا نیست که از سقوط دیکتاتور شام ناراحت و متأثر باشم که اتفاقاً آن را رخدادی حداقل به نفع ملت ایران ارزیابی می‌نمایم.
این داوری با توجه به رویکرد مثبت ابومحمد الجولانی در خلال عملیات سرنگونی خاندان اسد می‌باشد. انصافاً او با پیام‌های منطقی به نیروهای خود، همسایگان سوریه و حتی دشمنانی چون ایران و حزب‌الله عملیات را به بهترین وجه اداره کرد. اما من که این رویکرد‌های انسانی و موضع‌گیری‌های معقول را خود در انقلاب‌اسلامی شاهد بوده‌ام و دیده‌ام که وقتی پیروان یک آیین و مسلک بر مردم چیره می‌شوند، گفتار و کردارشان تا چه اندازه متفاوت است، نمی‌توانم باور کنم.
ما در سال ۵۷  شاهد سقوط یک مستبد خودشیفته بودیم که به قول مرحوم بازرگان رهبر واقعی آن خیزش مردمی بود و به حق برای این پیروزی سر از پا نمی‌شناختیم. اما آیا با فرو ریختن دستگاه سلطنت، ما به سرمنزل مقصود رسیدیم؟ آیا امروز دست پشت دست نمی‌زنیم که این چه غلطی بود که مرتکب شدیم؟
من معتقدم مبارزه‌ای که فکر و ذکر رهبران آن ساقط کردن نظام استبدادی باشد و برای فردای پسا پیروزی برنامه‌ای نداشته باشند یا اینکه آنان با اختلافات مبنایی کنار هم جمع شده و بدتر از آن حول یک ایدئولوژی ویرانگر گرد آمده باشند، قطعاً ختم به خیر نخواهد شد.
خوانندگان محترم اگرچه هنوز زمان مناسبی برای داوری و تحلیل تبعات این انفجار بزرگ نمی‌باشد، اما بنده بر این تصورم که
۱- سقوط دیکتاتور شام امری میمون است و باید به مردم سوریه بابت این اتفاق فرخنده تبریک گفت و آرزوی موفقیت نمود.
۲- تغییرات غیرمنتظرهٔ سوریه، بدون تردید از جمیع جهات به ضعف و شکنندگی نظام‌مقدس منجر خواهد شد و راهبرد هلال شیعی را اگر دچار شکست و از هم‌گسیختگی نکند، قطعاً گرفتار اختلال خواهد کرد.
۳ـ نیروهای ارزشی، با توجه به چگونگی عملکرد نظام ولایی در این مورد و هزیمت‌های پیاپی نیروهای مسلح حامی ولی‌امر مسلمین‌جهان، مسئله‌دار خواهند شد. هضم این موضوع برای آنان آسان نیست و از این رو حتی اگر به ریزش آنان نینجامد، باورهای مراد و مریدی آنان سخت ترک برمی‌دارد.
۴- شوربختانه آن بخش از اپوزیسیون که چون مردمان شام، جز به سرنگونی نظام حاکم نمی‌اندیشند، با یک تصور خام با برقراری یک اینهمانی، قند در دل آب می‌کنند که خیلی زود این دومینو سر از ایران در‌خواهد آورد و خشمگینانه بر سر همراهان دیروزشان فریاد می‌زنند که چرا شما روزنه‌گشایان خشم و نفرتی را فروکاستید که می‌توانست منتهی به حرکاتی شود که اکنون مردم ما به جای ساکنان کشور سوریه جشن پیروزی برپا نمایند.
۵- با اطلاعات موجود، به احتمال قوی چیزی نمی‌گذرد که حاکمیتی شبیه به طالبان یا خلیفهٔ داعشی بر جان و مال مردم نگون‌بخت سوریه مسلط خواهد شد. البته ممکن است که به دلیل اختلافات مبنایی مبارزان سوری، آنان به جان هم بیفتند و جنگ داخلی تمام زیرساخت‌های نداشتهٔ این کشور محروم را نابود نماید. ره‌آوردی که خیلی زود مردم این دیار را سرخورده خواهد کرد تا جایی که آرزوی بازگشت خاندان اسد را بنمایند.
۶- با عنایت به اینکه ماهیت هیئت تحریر شام، از نگاه غرب یک سازمان تروریستی می‌باشد، آنان این حکومت را تاب نخواهند آورد. به ویژه آنکه اینان هم‌مرز اسرائیل خواهند شد، لذا با آنکه به ظاهر این دو قوم ایدئولوژی محور اصطکاکی با هم نداشته‌اند، اما در درازمدت به مانند جناب بن‌لادن موی دماغ آنان می‌گردند و این برای فردی چون بی‌بی قابل تحمل نمی‌باشد.
۷- اردوغان را که می‌توان پدر معنوی و یا شریک راهبردی تحریرشام نام نهاد، خیلی زود از پروبال دادن به این جماعت پشیمان خواهد شد. کما اینکه آمریکا از تأسیس مدارس طالبانی نادم گردید و حالاحالاها باید هزینهٔ برآوردن این فرقهٔ ضاله را پس بدهد.
در پایان لازم است به آنان که تنها جلوی بینی خود را می‌بینند و گمان دارند که رفتن امثال اسد اصل است و آمدن هرکسی به جای او قطعاً به نفع مردم سوریه می‌باشد، عرض می‌کنم که اندکی صبر کنید تا نتایج مشعشع ظفر نادانی بر استبداد را ملاحظه فرمایید.

عزت زیاد

@peyghameashna