حقیقتا حوصله و زمان برای اینجا ندارم،اگر دوست داشتین در ارتباط باشیم من اینجا هستم ☆

اولین بار که بهم گفتی روی دستام ستاره دارم رو یادته مینهو؟
تو آروم دستمو توی دستات گرفتی و با سر انگشتت، تک‌تک زخم‌های روی پوستم رو لمس کردی‌.
- اینا زخم نیستن جی... کهکشانن.
برعکس تمام آدم‌ها، با شیفتگی نگاهشون کردی و بوسیدیشون.
اما الان چی؟ اونا دوباره تبدیل به زخم‌های پررنگ‌تری شدن و تویی دیگه نیستی که " ستاره " صداشون کنی.

برای اولین بار میگم که واقعا ایکاش یه اروپایی خوشحال بودم که فرق میدل‌ایست رو با مید‌ل فینگر نمی‌دونست🙏🏻

گویا هیچ گاه نمیتونم در زندگی ات جای پیدا کنم، اما این را بدان که از دور مراقبت هستم ستاره کوچکم

یک حس سنگینی عجیبی در سرم، روی دوش‌ام و در تمام این کالبد احساس می‌کنم.
سنگینی سکوت‌های همیشگی و حرف‌های نگفته‌ام، سنگینی غم‌های فروخورده‌ام، سنگینی احساسات ابراز نشده و سوگواری نکردن برای از دست رفته‌ها و اشک‌های نریخته‌. همه‌ی این‌ها و چیزهای دیگری که آزارم می‌دهند اما دیگر حتی در خاطرم نیستند.
آنقدر خسته‌ام که دلم می‌خواهد در همین لحظه از شر این بار روی دوش‌ام خلاص شوم‌ و بگویم دیگر تمام. نمی‌آیم، نمی‌روم، نمی‌مانم. فقط می‌خواهم خلاص شوم.

هیچ وقت احساسات کسی رو ب بازی نگیرید.