-‏از بغل دستی مدرست چه خبر؟
+همچنان بعد از گذشت این همه سال بهترین دوستمه...

عاشق مواقعیم که خدا برام یه نشونه هایی می‌فرسته که میفهمم صدامو شنیده از حرفای نزده ی
توی دلم خبر داره و من تنها نیستم
عاشق وقتاییم که خدا بهم اثبات می‌کنه که‌ وجود داره
عاشق اون زمانیم که بعد‌ گذروندن یه دوره ی سخت و سیاه از زندگیم حس می‌کنم خدا تن زخمیمو بغل کرده و داره بهم کمک می‌کنه تا همه چیز دوباره خوب بشه✨

میگفت، فقط کافیه ماسکِ
من بسیار خوشحال و خندان و بامزه و نمکِ مجلس هستم رو دربیاری، تا متوجه بشی چندنفر حاضرن کنار نسخه‌ی
دارم له میشم زیر این فشارهای زندگی و دیگه مغزم نمیکشه؛ بمونن و هنوز هم بهش عشق بورزن!!

به نظرم امروز دیگه تسلیم شو، آبم نخور، کافی هم نباش. عیب نداره هر روز که نباید پیروز میدان باشی عزیزم.

من دوام آوردم.
‏باز هم دوام میاورم.
‏ولی دلم میخواست معنی زندگیم چیزی بیشتر از دوام آوردن باشه…

با یکی از دوستان‌م درباره‌ی این موضوع بحث می‌کردیم که چرا آدم‌ها انرژی زیادی رو برای «به دست آوردن» یک نفر و برقراری ارتباط باهاش صرف می‌کنن و برای رسیدن به‌ش به هرچیزی چنگ می‌زنن، تا جایی که بعد از این مرحله رها می‌کنن و انرژی چندانی نمی‌ذارن و ترجیح می‌دن همین فرایند رو در ارتباط دیگری تکرار کنن؟
جدا از این‌که در ذهن عده‌ای آدم‌ها «به‌دست‌آوردنی» هستن و انگار بعد از فتح دیگری، راضی می‌شن و می‌خوان این کار رو با فردی دیگه تکرار کنن، دوتا از پاسخ‌ دیگه هم به ذهن‌مون رسید:
اول این‌که در فرهنگ ما (حداقل فرهنگ خودمون رو می‌دونم و از بقیه خبری ندارم)، اشعار و ادبیات به وفور تا قبل از وصال و رسیدن به مشعوق صحبت کرده‌ان و چیزی درباره‌ی بعدش و از اهمیت اون گفته نشده (که به نظرم رگه‌هایی از مردسالاری هم در اون هست).
مورد دوم و مهم‌تر، این‌ه که رابطه عاطفی به شکل جدی و بلند-مدت لایه‌هایی رو از خودت به نمایش می‌ذاره و نشون می‌ده که احتمال داره تا به حال متوجه‌ش نشده باشی. انگار در آینه‌ی آدمی که این‌قدر به تو نزدیک هست خودت رو می‌بینی و خیلی زیاد با خودت ارتباطی. می‌فهمی چیزهایی در تو هست که نیاز به بهبود و مدیریت و فهمیدن بیش‌تر داره، می‌فهمی در مسائلی توانایی کافی نداری و باید اون‌ها رو در خودت تقویت کنی و ... . چنین تصویری می‌تونه egoی بادکرده‌ی آدم‌ها رو تحت خطر بندازه و تصویری که در ذهن‌شون دارن رو خدشه‌دار کنه یا بشکنه. ساده‌ترین و در دسترس‌ترین راه حل (اگر بشه چنین اسمی رو براش گذاشت) برای مواجه‌نشدن باهاش و به جای تلاش برای حل ریشه‌ای ماجرا، پاک‌کردن صورت مسئله‌اس. وقتی اصلا خودت رو در چنین موقعیتی قرار ندی، مشکلی هم برات به وجود نمی‌آد و فقط با هیجان آغازین ابتدای روابط و honeymoon phase مواجه می‌شی.
نتیجه چی‌ه؟ آدم‌هایی خودخواه که دیگران رو در نظر نمی‌گیرن، توانایی compromise ندارن، خودشون رو به درستی نمی‌شناسن و ... .
می‌گفت رابطه تازه از اون‌جایی شروع می‌شه که که از هیجان اولیه و فاز ماه‌عسل بیرون می‌آی.

یه حرفهایی هست اصلا نباید گفته بشه.
یه حرفهایی رو "تو" نباید بزنی،
یه حرفهایی رو تو باید بگی ولی وقتش الان نیست.
فهمیدن تفاوت اینا یه مهارته

وقتی میگم بعدا بهت زنگ میزنم، منظورم در ادامه‌ی زندگیه. نه که امروز.

? دوپامین
? نوشته: دنیل لیبرمن
? ترجمه: دکتر محمد اسماعیل فلزی
? نشر مازیار - 1398

7️⃣ فصل هفتم (2-7): پایان کتاب

? بهای سنگین زندگی در آینده
? تحریک خلاقیت
? تلاش برای رسیدن به هارمونی

من وقتی چندروز پشت سر هم خیلی بیرون باشم، استرس دوری از خونه میگیرم و باید حتما یه روز بمونم خونه تا آرامش بهم برگرده.
به هرکی میگم تعجب میکنه.