**صبح که فرا می‌رسد و آفتاب‌ خسته‌ناپذیر یک روزِ دیگر برای تو و برای این‌که زندگی کنی نورافشانی می‌کند دنبال اتفاقات خوب بگرد.
دنبال آدم‌های خوبی که حال خوبت
را با لبخندشان به روزگارت سنجاق کنی.
دنبال رویاهای که برای ادامه دادنت جان می‌بخشند.
و تلاش کن برای هدف‌هایی که مسیرش دشوار ولی، پایانش پرُ از خوشی‌های وصف‌ناپذیر خواهد بود.
صبح که می‌شود یعنی این‌که یک روزِ دیگر باید تلاش کنی و برای حالِ خوبت از هیچ‌کاری دریغ نکنی.
یعنی این‌که یک روز دیگر طعم‌خوش چای و نان‌خانگی را بچشی و یک روز دیگر طلوع‌آفتاب را تماشا کنی.

«یک روز خوب اتفاق نمی افتد، ساخته می‌شود پس برای خودت بهترین روز را بساز!» صبح‌تان قشنگ
المـاس?**

قرار بر این بود که رفیق‌های‌واقعی در روزهای‌سخت و مبادا کنارمان بمانند، آن‌زمان‌ها که از فرط غصه‌و‌غم نمی‌دانیم چه کنیم و به که پناه ببریم.
قرار بود در بی‌پناهی‌ها پناهٔ‌امن ما بشوند و در بی‌کسی‌ها تنها کسِ‌مان!
قرار بود هروقت حوصله‌ی‌مان سر رفت کافی‌ست سراغش برویم!
قرار بود در روزهای سخت و هنگام دلتنگی مقترن و دمسازِ ما بشوند.
ولی، زمان ثابت خواهد کرد که حتی در تنهای‌های‌مطلق هم هیچ‌کسی جز خودت کنارت نخواهد بود!
تنها‌و‌تنها خودت هستی که در تمام شرایط چه خوب و چه بد رفیق‌و‌شفیق خودت می‌مانی!
تا آخر، تا دم‌مرگ فقط خودتی که تنهای‌هایت را بغل‌ گرفته گوشه‌ای کِز می‌کنی و هیچ‌کس نمی‌فهمد چه‌ها را پشت‌سر گذشتانده‌ی…!

قدرِ خودت را بدان!

#الماس
#رفاقت_های_دروغین

|تکه‌کتاب|

همگی ما فرزندان عصر نارسیستی و پرشتاب هستیم که در آن تکنولوژی و فردیت به‌شدت رشد یافته است.
رفته‌رفته موهبت‌های این عصر تبدیل به نفرینی برای ما می‌شود. تو هم متوجه این موضوع هستی.
نمی‌توانیم معنایی به این مسئله بدهیم که هرچه آزادتر می‌شویم، تنهاتر می‌شویم. موفق شدن در ما احساس شادی به‌وجود نمی‌آورد. موفقیت هم گاهی‌اوقات ناکافی است. متاسفانه تعداد کسانی هم که به ناموفق بودن دیگران نیازمندتر می‌شوند، کم نیستند.

#هاکان_منگوچ
#موعد_مقرر
#الماس

|تکه‌کتاب|

در برابر جنبهٔ خوب ما، جنبهٔ بدی هم در ما
هست. در برابر صداقت‌مان، جنبهٔ دروغگویی و خساست هم در ما وجود دارد. هرقدر سازنده باشیم، به همان میزان نابودگر هم هستیم. هرقدر سرشار از عشق باشیم، به همان میزان در درونمان نفرت هم وجود دارد.
یک جنبه از ما خوب است و جنبهٔ دیگر بد. یک جنبه از ما می‌بخشد و جنبهٔ دیگرمان می‌دزدد. یک جنبه ما درحال شکرگزاری است و جنبهٔ دیگر ما سیری‌ناپذیر است.
در سایهٔ آموزه‌های فرهنگی و علمی تا آن‌جا که از دستمان برمی‌آید، باید تلاش کنیم در میان این دو نیرو که مدام در حال نبرد هستند، نیرویی که مثبت و خوب است، غالب شود.

#هاکان_منگوچ
#موعد_مقرر
#الماس

شب‌ها همه‌چیز سراغم می‌آید به‌جز چیزی که باید بیاید(خواب)…

30:00

المـاس?

**|حالِ‌خوب|

با بعضی‌ها حال آدم طور دیگری خوب می‌شود.
از آن خوب‌هایی که شبیه خوردن یک گیلاس آب یخ وسط گرمای تابستان است، یا شبیه خوردن یک‌گیلاس سوپ/چای گرم وسط زمستان.
گاهی هم شبیه قدم‌زدن زیر باران، یا هم شبیه تماشای مهتاب در شب‌چهاردهم.
آن‌جاست که خیال‌آدم‌ها طور خاصِ تخت است، تخت از این‌که خوبی‌شان هیچ‌وقت ته‌نشین نمی‌شود.
این‌آدم‌ها شبیه فرش رنگ‌به‌رنگ نمی‌شوند.
شبیه برف می‌مانند؛
همان‌قدر لطیف،
همان‌قدر پاک،
همان‌قدر آرام.
و همان‌قدر دوست‌داشتنی…!**

المـاس?

**قلبِ که برای تو می‌تپید خیلی وقت است از کار افتاده!

المـاس?**

**امشب از همان شب‌های‌ست که بیشتر از هر زمانِ دلم برایت تنگ شده است!

المـاس?**

و شب چیزی نیست جز هجوم خاطرات…!
?

|و من همیشه بی‌ریا عشق ورزیدم!|
هیچ‌وقت بخاطر منافع شخصی خودم و برون‌ریزی خاطرات تلخ درونم سراغ بقیه نرفته‌ام حتی بهتر است بگویم هیچ‌گاه بخاطر “خود” سراغ بقیه نرفته‌ام!
همیشه در روابط دوستانه‌ام با دیگران صادق بوده‌ام، حرف‌هایم از سرِ صداقت و مهربانی بوده و هیچ سودِ یا هدفِ به دنبال نداشته است.
هرگاه برایم احتیاج داشتند بی‌منت و با اخلاص کامل اوقات خودم را برای‌شان خالی کرده‌ام و از دل‌ُ‌جان برای‌شان مایه گذاشته‌ام!
خودم را در حدِ هیچ‌کس ندانسته‌ام و با هیچ‌کس قیاس نکرده‌ام!
همه‌ی ما انسان‌ها خوبی‌ها و ویژگی‌های منحصر به فردِ خودی‌مان را داریم، قرار نیست همه با شکل و ظاهر یک‌رنگ، با خصوصیات و ویژگی‌های هم‌مانند و با رفتار و کردار همسان باشیم!
من همه را بخاطر مبانیت و مغایرتِ که میان ما است دوست دارم و برای‌شان ارزش قایل هستم.
تا حالا با هیچ‌کس حسِ حسادت و دشمنی نداشته‌ام و هرگز خودم را هم‌پایه آن‌ها ندانسته‌ام.
تا حالا اسم کسی را بدون پسوند جان، عزیز، قند حالا هر کلمه‌ی که نشانهٔ احترام و اخلاصِ من نسبت به آن‌ها است دیکته نکرده‌ام!
نه که آدمِ چاپلوس و دورویی باشم نه! فقط نمی‌توانم جای‌که کانونِ از کلمات مهرآمیز و مهرآگین داریم کلمه‌های پوچ و توخالی را استفاده کنم.
نمی‌توانم جای‌که می‌دانم یک حرف و کلمه‌ی خوب چقدر بالای مخاطبم تاثیر می‌گذارد حرف‌های کلیشه‌ی و بی‌مهر را استفاده کنم.
من همینم که هستم! همین دخترِ صاف و صادقِ که در لابلای کلمات تصؤرش می‌کنید، نمی‌خواهم خودم را خوب جلوه دهم یا خوب‌گویی کنم یا اوصاف و القاب خوب را به خودم پیوند بزنم نه!
هدفم این‌ست که من همینم که پشتِ کلمه‌های جان و قندش هیچ مَکر و دروغی نهفته نیست!
من همینم که با آدم‌های ناشناسِ زندگی‌اش آن‌چنان مهربان و با متانت صحبت می‌کند که گویا آن‌ها را چندین سال است می‌شناسد و با هم سر یک سفره غذا خورده‌اند!
همه‌ی ما در جاهای اشتباهی قرار می‌گیریم و اشتباه شناخته می‌شویم حالا آن‌که چه در باطن داریم نمایان نیست و از آن فقط پروردگار لایزال آگاه است.
می‌خواستم بگویم که هرگز بخاطر خودی‌تان و منافع‌تان سراغ بقیه نروید، هرکس به اندازه سن‌اش و تجربیاتش غم‌ها و غصه‌های دارد شما چندبرابرش نکنید!

«**همیشه صداقت‌مندانه عشق بورزید تا خداوند به شما صادقانه عشق بورزد!»

مشفق شما: المـاس?**