Reflections on a specific episode of fleabag: 4th episode of coffee and scribblings podcast is here

የማውቃቸው ቃላት ጠፍተውኝ ነው ወይስ ከድሮም የቃላት ሀብታም አልነበርሁም? የሚሰማኝን ስሜት ናፍቆት ብዬ ላሳንሰው አልችልም። ጣሽሀንብሱዝ የሚል ነገር ብዬ በአዲስ ቃል ልጠራው እፈልጋለሁ።

እዚህ አባት አያለሁ። በጎን እና በጎን ካኪ ወረቀት የሸጎጠ። ንጹህ ግን አርጀት ያለ ሱፉን ለብሶ።እግሮቹን ነጠቅ ነጠቅ እያደረገ፣ የጸሀይዋን ማቆልቆል እያየ ወደቤቱ የሚሮጥ። አየዋለሁ። አየዋለሁ። ግን የማየው እሱን አይደለም። አባቴን ነው። ጋሽ ጸጋዬን ነው። ጋሽ ተረፈን ነው። ደም እየመሰለች በምትጠልቅ ጸሀይ ወደቤት የሚገሰግሱ የሰፈሬን አባቶች ነው። ገብቶ በማላውቀው ቋንቋ እያወራ… የማላውቀውን ነገር… ለማላውቃቸው ልጆቹ እንደሚሰጥ አውቀዋለሁ። ግን የማየው የማውቃቸውን የሰፈሬን አባወራዎች ነው። ይሄ ምን ይባላል?ጣሽሀንብሱዝ ብለው ማን ይከሰኛል?

ሞተረኞች አያለሁ። በስራ ላይ። ሊያምታቱኝ ይሞክራሉ። ሊያደናግሩኝ። ከታሪፍ በላይ ሊያስከፍሉኝ። ይከራከሩኛል። ሳውቅባቸው ፈገግ ይላሉ። በላብ የወረዛ ፊታቸውን አያለሁ። ያልደላው እጃቸውን አያለሁ። የቆሸሸ ጫማቸውን አያለሁ።ሞተር ላይ ሲሆኑ የሚጎብጥ ጀርባቸውን አያለሁ። ግን የማየው የሀገሬ ታክሲ ረዳቶችን ነው። ጮኽ ብለው ሲጣሩ የሚወጠር አንገታቸውን ነው። በእጃቸው ሰብስበው የሚይዙትን የብር ኖት ነው። የሳንቲም ክምራቸውን ነው። በር ይመስል የማየው ሁሉ የሚከተኝ ወደሀገሬ ነው። ይሄ ምን ይባላል? ጣሽሀንብሱዝ ብለው ማን ይከሰኛል?

አንድ አይነት የለበሱ ልጃገረዶች አያለሁ። እንዲህ ያለ አለባበስ አላውቅም። መፍለቅለቃቸውን አያለሁ። ጉጉታቸው በፊታቸው ይታየኛል። ይንሾካሾካሉ፤ ይሳሳቃሉ። ሚዜ የሆኑ ይመስለኛል። አዲስ ልብስ እንደለበሱ ያስታውቃሉ። የሚታዩኝ የሀገሬ ልጃገረዶች ናቸው። ዘንጠው የማይጠግቡት። ታይተው የማይጠገቡት። ጠይምነታቸው የሚያበራ። በመንገድ እንደዚህ አይደለም የሚሆኑት? መስኮት ይመስል የማየው ሁሉ የሚያሳየኝ ሀገሬን ነው። ይሄ ምን ይባላል? ጣሽሀንብሱዝ ብለው ማን ይከሰኛል?

ህጻናት አያለሁ። ከየቤታቸው ወጥተው የተኮለኮሉ። ተንኮላቸው አያልቅም። ሳቃቸው አይጠገብም። የቆሸሹ ልብሶቻቸውን ያልተጸዳ ፊታቸውን ይዘው ያሳሳሉ። ላቅፋቸው ልስማቸው እመኛለሁ። የሚታዩኝ ግን እነአቤል ናቸው። መዐት ቤቢ የሚባሉ ልጆች። “ሰው ይለፍ አንተ።” ተባብለው እግር ኳሷቸው የሚያቆሙ። ስለሀገሬ አስባለሁ። እነዚህ ሰዎች ምንም ሳይበድሉኝ። ጣሽሀንብሱዝ ብል ማን ሀይ ባይ አለኝ?
ማን ይከለክለኛል?
@coffeeandscribblings

Here is yet another episode that I published which you may not be able to listen to.

ይህች ተራራማ ከተማ... ይህች ተራራማ ሀገር... ምስጢሯን መጠበቅ አታውቅበትም። ህንጻዎቿ ከዋክብት መስለው መብራታቸውን ያንቦገቡጋሉ። በተራ የተሰደሩ መዐት ከዋክብት። መኪኖቿ በተራሮቿ መቀነት ሽር እያሉ ከአይን ሲጠፉ እዚሁ ቁጭ ባልኹበት ይታየኛል።

ከላይ ከሚንቦገቦጉት ከተሞች ስር ጭል ጭል የሚሉ ኮሳሳ ቤቶች አሉ። ቡናማ ጣሪያቸው ቀለሙ ከማይለይ ግድግዳ ጋር። ነጭ ቲሸርት የለበሱ ባለነጫጭ ጸጉር አባወራዎች በዱካ የሚቀመጡባቸው። ትናንሽ ልጆች ፀጉራቸው እንደተንጨባረረ ቂጣቸውን ጥለው የሚሮጡባቸው። ሴቶች በሚዶ ጸጉራቸውን መንጨር መንጨር የሚያደርጉባቸው። ሳፋ፣ መዘፍዘፊያ፣ ጀሪካን፣ ሙቀጫ ደግሞ ሌላም ሌላም ዝርግፍግፍ ያለባቸው። ቢጫማ አፈራቸውን የለበሱ ግቢዎች። የተደጋገፉ ቤቶች። ጩኸት፣ ጫጫታ፣ እንቅስቃሴ የማይጠፋባቸው።

የአክስቴን ቤት ያስታውሱኛል። ወይም የሌላዋን። ወይም የእከሌን።

የሚብለጨለጩት መብራቶች ትናንሾቹን እንደሚውጧቸው አውቃለሁ። ፊት ለፊቴ የተዘረጋው የበቆሎ እርሻ አስፋልት እንደሚሆን አውቃለሁ።

አይቼዋለሁ። ስም ይቀየራል። ቦታ ይቀየራል እንጂ ታሪክ አይቀየርም።

ድህነት ሲያበሩት ወዴት ነው የሚሄደው? ክፉ ጥላውን ይዞ ፈንጠር ይላል እንጂ ይጠፋል?

ከአይን ቢርቅ ከልብ ይርቃል ድህነት?

የህጻናቱን ጩኸት እየሰማሁ አስባለሁ። የምብለጨለጨው የማንን ፋኖስ አጥፍቼ ነው?

@coffeeandscribblings

እርስ በእርሳችሁ ተዋደዱ። ለሚዋደድ ሰው፣ ሰማይ ቅርቡ ነው።
@coffeeandscribblings

On things that remind me of home
I hesitated to drink the hibiscus tea because it looked awfully purple. I just kept on stirring and talking to him about the book purple hibiscus.

He nudged me and asked me to try it.

I hesitantly took it to my lips and smiled as I tasted it.

So?

I told him it reminds me of this vine we have at home. He asked me to tell him more about it. I told him how my mom planted it as a seedling and how I had watered it everyday till it became a big one.

“It is like a vine and tree kind of thing. It has grown so big now and it has purple flowers. I forgot its name in English. English fails me a lot of times”.

He smiled and said he will bring me a few more bags of the hibiscus tea.

I google the plant after he went: Bougainvillea
@coffeeandscribblings

As a celebration of international books day, what are some of your favorite books?
@coffeeandscribblings

There is only one way to live life: to live.

Deavis Musiu
@coffeeandscribblings