"Макарья сулыу" поэзиялық роман (Т.Жумамуратов) жүзеге шыққалы көп ата-аналар қыз перзентлерине Макарья деп исм қойды. Макарья сулыу деген де исмлер бар.

Бул Макарья деген бир қыздың социал тармақтағы публикациясы екен.

https://www.facebook.com/share/p/i5YFQUCy3ZyuLDMF/?mibextid=oFDknk

ТИЛЕУБЕРГЕН ЖУМАМУРАТОВ

"ГƏПЛЕСИУ"

Гəп табамыз дослар менен отырсақ,
Зыян емес сөз бенен таң атырсақ,
Ел дөреткен ғəзийнелер аз емес,
Өсек пенен өтириктен қутылсақ.

Ғыйбат пенен кеуиллерин хошлаған,
Қандай шайыр бурқымаған, таспаған?!
Көрингенди туу сыртынан жаманлап,
Сениң өзиң артықпысаң басқадан?!

Хеш уақытта күнлемейди досларды,
Ушқыр болса, өрлей берсин асқарды,
Жаманласам ким инанар сөзиме,
Сырттан айтып қозы десем қошқарды.

Күнлемеймен, мейли мени күнлесин,
Көмек ушын шақырсын өз үнлесин,
Хешбиреуге қарызым жоқ таланттан,
Биреу билсин, мейли биреу билмесин.

Жолдасларым-қара шығар, ақ шығар,
Көтерилсе, дəулет шығар, бақ шығар,
Шайырларды сырттан өлшеп отырған,
Ең ақыллы халық деген сақшы бар!

https://www.facebook.com/share/p/9gCdfhvvUxcdXtya/?mibextid=oFDknk

Facebook

Log in or sign up to view

See posts, photos and more on Facebook.

https://www.facebook.com/share/p/1jaVCL6wK6CWGtY3/?mibextid=oFDknk

Facebook

Log in or sign up to view

See posts, photos and more on Facebook.

https://www.facebook.com/share/p/NSrTZkJqzQ7Re3NL/?mibextid=oFDknk

Facebook

Log in or sign up to view

See posts, photos and more on Facebook.

ТИЛЕӮБЕРГЕН ҚӘДИРЛИ ТУӮЫЛҒАН ЖЕРГЕ

Жүзден жүйрик, мыӊнан шыққан тулпар ‌ ол,
Поэзия аспанында суӊқар ‌ ол.
Тилеӯберген ‌ бул дүньяға мәӊгилик,
Айдынына ғазлар қонған шалқар ‌ ол,
Арал, қарақалпақ бар болған жерде.

Жалқаӯ, нәкасларға барҳа қас болды,
Инсапсыз, нәмәҳремге кеӯли тас болды.
Көзин ашып, киндик қаны тамған жер,
Аралдыӊ дәртинен көзи жас болды,
Қайықлар қайырлап қырлаған жерде.

Дизилди қатарлар жулдыздай болып,
Арал түбиндеги қундыздай болып,
Булағынан елдиӊ шөлин қандырды,
Қосығы салланған бир қыздай болып,
Кеӯилди толқытты оқыған жерде.

Ақын Үмбеталы қазақ шайырды,
Бир сөз бенен Тилеӯберген "майырды",
«Шымылдықты алған өзлериниз» деп,
Қәрекеӊнен жаман атты айырды,
Кесип кетер еди сөз келген жерде.

‌ Ойпырмай, қүдирет ғой мына шайырыӊ,
‌ Дәрья ғой, қәйтерсеӊ сөздиӊ тайынын,
Таӯып айтқан сөзге бизде қолқа жоқ,
Жеӊермен, деп едим, таӯып қайымын,
Мен сөзден тарықтым, утылған жерде…

Таӊлайына берген екен қудайым,
Мен жеӊилдим, алдыӊызға қулайын,
Бала, деппен, сөзи - қызыл қылыш ғой,
Бундай шайыр мыӊ жасағай, илайым ,‌
Депти кирерге ин тар болған жерде.

Мәскүнем, парахор оған қас болды,
Нәкасларды көрсе, кеӯли тас болды,
Сайызлар қаймықты қыл қәлеминен,
Қосығын оқыса, халық мәс болды,
Мүшайра қазаны қайнаған жерде.

Умыт болмас сөзден маржан тергенлер,
Зер қәдирин билип атыр зергерлер,
Ийниӊизге ҳүрмет тоны жабылар,
Шәкиртлер көп, устаз тутып ергенлер,
Сөзден ғалы гилем тоқыған жерде.

Таӊға кирпик илмей илҳәмға ердим,
Аққумда Сиз бенен маржанлар тердим,
Туӯылған ел әдиӯлейди улындай,
Шайырдыӊ мыӊ жыллық қәдирин көрдим,
Айдары желбиреп жуӯырған жерде.

Алтынға бергисиз ул-қызлар менен,
Өмирдиӊ жалғасы ‌ жулдызлар менен,
Поэзия ‌ бир елтери тон болса,
Жағасына қояр қундызлар менен,
Сиз мәӊги жасайсыз туӯылған жерде!

ГУЛИСТАН ДӘӮЛЕТОВА.
19.06.2018. Ташкент.

Шайырдың сөзлери халық мақалларына айланған.