روزهای سوزان

نخستین سکانس فیلم «روزهای سوزان» با تصویری از یک فروچاله‌ بزرگ در بیابانی وسیع شروع می‌شود که مردی جوان در کنار زنی، که بعدتر متوجه می‌شویم قاضی آن منطقه است، درباره‌ ترسناک بودن منظره صحبت می‌کند. زن که با شرایط آشنایی دارد با خونسردی حرف مَرد را تایید می‌کند و فقط می‌گوید این فروچاله زیباست! داستان فیلم از همین سکانس شروع می‌شود؛ «امره»، مرد جوانی است که به‌ عنوان دادستانِ جدید به یک منطقه‌ دورافتاده آمده که با قانون خودشان زندگی می‌­کنند. دادستان از همان ابتدا با بیان جملاتی، فسادستیزی خودش را نشان می‌دهد، اما نمی‌­داند که چه سرنوشتی خواهد داشت. فیلمساز در «روزهای سوزان» یک بیان منحصربه‌فرد را تدارک دیده و داستان در آن‌ سوی یک فروچاله به تقابلی فراتر از خیر و شر تبدیل می‌­شود. ۱۳۰ دقیقه روایت بی‌آبی مردمانی که در روزهای سوزان گرفتار جهل اقلیتی شده‌­اند که تنها قدرت را می‌­شناسند. اثر بسیار گویاست و چیدمانی جذاب و هوشمندانه دارد. از تمامی قاب‌ها و عناصر صحنه می‌توان به این نکته رسید که کارگردان برای کوچک­ترین پلان‌­های خود نیز میزانسنی درخور و مشخص داشته است. این اثر لحظه‌های ناب سینمایی زیادی دارد؛ رد خون گُرازی که شکار می‌­شود، دبه­‌های خالی جمع‌شده در نزدیکی محل زندگی دادستان و آن شورش ترسناک مردم که ناشی از فشار بی‌­آبی ا­ست.
۳۰ دقیقه‌ ابتدایی، مخاطب در میان تنش‌­هایی مهندسی‌شده آماده می‌شود که همراه با دادستان وارد یک شرایط جهنمی شود. شرایطی که در حقیقت کشمکش انسان با طبیعت و ذاتی بسیار خشن در زیرلایه­‌های یک جامعه، عقب نگه­داشته شده است. این در حالی‌ است که اثر از واقعیت به یک تریلر جذاب سیاسی رسیده و در نهایت به لحظه‌­ای می‌رسد که فیلم از رئالیسم انتقادی به سورئالیسم محض ختم می­‌شود. از همان ابتدا یک مثلث شکل می‌گیرد که حس‌­های درون آن بسیار عمیق است؛ دادستانِ عدالت‌خواه از یک سو، پسر شهردار از سوی دیگر و خبرنگار جوانی که در پی فاش کردن دست‌های پشت پرده است. دیالوگ‌های فیلم در دهان دادستان، وکیل و خبرنگار چنان می‌­چرخد که روایت را برای تماشاگر نفس‌­گیر و حساس می‌­کنند.
دادستان در یک شرایط بحرانی فرود می‌­آید و فیلم از پس شرایط خاص او برآمده و می‌تواند به موقعیتی برسد که بیننده دیگر توان رها کردن اثر را نداشته باشد. حالا داستان راه خود را تنها نمی‌رود بلکه مخاطب هم ثانیه به ثانیه همراه اوست. این نکته یک پیروزی برای فیلمساز است و زحمات او به ثمر می‌­نشیند. دادستان در موقعیتی جهنمی قرار می‌گیرد که هیچ راه گریزی برایش باقی نمی‌ماند. او باید بماند، بجنگد و حق مردم و زمین را از یک جماعت پس بگیرد. این دیگر نکته‌ مثبت فیلم است که از شخصیت منفی به جمعیتی می‌­رسد که در یک جهل دسته جمعی در تباهی غرق شده‌­اند. سکانس خانه‌ شهردار بی‌­نظیر است؛ داستان هرچه دارد از همان لوکیشن و دیالوگ‌­های شکل‌گرفته بین وکیل و دادستان است. یک سکانس مهم در دل شب با حس‌­هایی که مرموزانه تفکر بیننده را به چالش می‌کشند. شهردار و پسرش، دادستان را در شرایطی قرار می‌دهند تا او دیگر نتواند در مقابل فساد جاری در منطقه کاری کند؛ زیرا برای آن شب همه‌ چیز را طوری تنظیم کرده‌اند که دادستان برای همیشه خاموش شود. حالا هرچه نگاه منفی است، به‌ سمت دادستانِ عدالت­‌خواه فیلم می‌­آید؛ از دخالت در تجاوز به دختر کولی روستا تا همراهی با مردی «خبرنگار» که از نگاه اهالی روستا، دارای انحراف جنسی است.
سیاست جاری در آن روستا از طریق شهردار و بستگانش که خواهانِ عادی‌­سازی فساد هستند، تدوین شده و آنها می‌­خواهند فرو ریختن زمین بر اثر برداشت‌­های زیاد از سفره­‌های زیرزمینی را نرمال جلوه دهند. شهردار در جایی از فیلم می‌گوید که من از بچگی فروچاله­‌ها را دیده‌ام، پس یک اتفاق طبیعی است و چندان جای نگرانی ندارد. این در حالی‌ است که خیلی زود مشخص می‌­شود که انتخابات نزدیک است و شهردار می‌خواهد با وعده‌ گسترش کشاورزی و رساندن آب به مردم و زمین‌­هایشان رای جمع کند. در این راه پسرش که وکیل است، بیشترین تحرک را برای آماده کردن شرایط بر عهده دارد. او دادستان را مانع سر راه خودشان می‌­داند، پس باید او را طوری بدنام کنند که برای سیاستی که انتخاب کرده‌­اند، مزاحم نباشد. اینگونه دادستان در تنگنا قرار می‌گیرد، اما تا آخرین لحظه می‌­ایستد و عقب‌نشینی نمی‌­کند...

محسن تیزهوش

Burning Days (2022) • Movie

Kurak Günler
------------------

➥ ? WEB-DL 720p Persian SoftSub ➥ ?**** WEBRip 720p Dubbed Farsi

-----------------------@Film_Quarterly

کارخانه هیچ

کارخانه‌ی هیچ، داستانی است در مورد افسون، ناتوانی و استعفا برای تغییر سیستم، از هر نظر. گروهی از کارگران در یک شرکت ساخت قطعات آسانسور در این فرآیند دشوار با اعلام تعطیلی کارخانه دنبال می‌شوند. این روایت خطی ما را مستقیما به دنیای کارگران می‌کشاند و ما تا پایان، گویی هیپنوتیزم شده، در برابر ضربان ثابت و چکشی ماشین‌ها، شانه به شانه آن‌ها می‌ایستیم. ما آن‌ها را از شور و شوق اولیه تا تایید عدم امکان دستیابی به یک انقلاب کوچک دنبال می‌کنیم. پدرو پینو فیلمی بدیع، بی‌نظیر و صمیمانه را با موضوع کارگری، پر از شهود و تاملات در مورد سرخوردگی یک زندگی کاری در مواقع بحران، می‌سازد.
آیا کارگران تنها کسانی هستند که می‌توانند با سرمایه مقابله کنند؟ آیا می‌توانیم مانند جنبش‌های چپ قدیمی، در قرن بیست و یکم؛ تخیلی انقلابی داشته باشیم؟ پدرو پینو از طریق دیالکتیکی شناخته شده، خلاصه‌ای ایدئولوژیک را نسبت به جهان سندیکالیستی مطرح می‌کند. دیالکتیکی که فیلمساز برای سنجش حس مشترک نوستالژیک نسلی درباره تسخیرهای قدیمی حقوقی که آرام آرام نفس خود را از دست می‌دهند، استفاده می‌کند.
در یکی از پلان‌های اولیه، پوستری از فیلم، "گروهی به نام مرگ"، در اتاق یکی از شخصیت‌های اصلی، مرد جوان خانواده، نمایش داده می‌شود. این جزئیات فقط می‌تواند در مورد ذائقه موسیقایی شخصیت صحبت کند (کارمند کارخانه که در اوقات فراغت خود در یک گروه راک آواز می‌خواند) اما همچنین می‌تواند مشکل فیلم را با موج خشم و عصیان مرتبط کند. هر فرآیند دگرگونی، چیزهایی که هر از گاهی در این تضاد با دوزهای کوچک بیرون می‌آیند. این انگیزه احساسی که به امور اجتماعی و صمیمی می‌پردازد، این مقاومت را به فرآیندی بر ساختار احساسی معینی تبدیل می‌کند که نمی‌تواند حرکت کند: ناتوانی در معاشرت، زندگی جمعی،...
پدرو پینو لحنی التقاطی را به عنوان سلاحی انتقادی در این فیلم عظیم انتخاب می‌کند که از داستان رئالیستی به یک حماسه شهودی مستند و موزیکال می‌رسد تا از تعصبات، شعارها، عرفان چپ، که در اینجا مشتاق به نظر می‌رسد، به آینه‌ای از جامعه تبدیل شود. هر کسی که تا به حال درگیر یا شاهد اخراج کارکنان و کارگران بوده باشد، مقدمه دلهره‌آور فیلم را درک خواهد کرد. فیلم بسیار سیاسی و اجتماعی ساخته شده است و در آن بحث‌های روشنفکرانه در مورد چگونگی بقا در دنیای سرمایه‌داری مطرح می‌شود. فیلم یک ایدئولوژی - نه چپ و نه راست - را پیشنهاد نمی‌کند، دعوتی است به ما برای اندیشیدن به نقش انسان در مواقع بحران...، فیلم امتیازی به تماشاگران، این قربانیان زندگی‌، نمی‌دهد، که فکر می‌کنند فیلم فقط برای لذت آن‌ها ساخته شده است، کسانی‌ که چیزی درباره هستی‌ خویش نمی‌دانند...

**The Nothing Factory (2017) • Movie

A Fábrica de Nada
--------------------------**

➥ ? WEB-DL 720p Persian SoftSub -----------------------@Film_Quarterly

مرفین

زمان فیلم اوائل قرن بیستم است. پزشک جوان و بی‌تجربه‌ایی برای کار در بیمارستان به روستایی دور افتاده فرستاده می‌شود. او تنها دکتر در دسترس است و باید شدیدا کار کند تا بتواند احترام و اعتماد اهالی، و نیز همکارانش شامل دو پرستار و یک بهیار، را به خود جلب کند. پزشک پس از تزریق واکسن دیفتری و به دلیل آلرژی نسبت به آن مجبور به مصرف مرفین می‌شود و پرستاری به نام آنا در تزریق به او کمک می‌کند که در اثر مصرف پیوسته مرفین به تدریج به ورطه اعتیاد به آن می‌افتد.
فیلم بر اساس کتاب «مرفین»، منتشر شده در سال ۱۹۲۶، ساخته شده است. بولگاکف در جنگ جهانی اول به طور داوطلبانه به صلیب سرخ پیوست و مستقیما به خط مقدم جبهه فرستاده شد. دستکم برای دو بار سخت مجروح شد و تا مدت‌ها از درد این جراحت در عذاب و رنج بود. برای کاهش درد، مخصوصا درد‌های شکمی، بولگاکف به خود مرفین تزریق می‌کرد تا جایی که در عرض یک سال به آن معتاد شد. در سال ۱۹۱۸ او ترک اعتیاد کرد و دیگر هرگز آن را مصرف نکرد. کتاب مذکور، و نیز بخش‌هایی از فیلم، برگرفته از این دوران اعتیاد او می‌باشند. بولگاکف در سال ۱۹۱۶ از دانشکده پزشکی دانشگاه کیف فارغ‌التحصیل شد و برای طبابت و جراحی به یکی از شهرستان‌ها برای خدمت پزشکی فرستاده شد. تجربیاتش از آن دوران بعدها در کتابی به نام «یادداشت‌های پزشک دهکده» به چاپ رسید.
نکته‌ایی که از دید تماشاگر این فیلم پنهان نمی‌ماند مایه‌های طنزی است که در این خاطرات به کار رفته‌اند. بولگاکف در آن شرایط سخت روحی و جسمی‌اش به هیچ وجه از طنز در نوشتن این کتاب غافل نمی‌شود گویی این طنز راهی برای تاب آوردن شرایطی که او در آن قرار گرفته می‌باشد. او با توجه به بی‌تجربه‌گی خود و اضطراب در برابر ناشناخته، که مراجعه بیماری در وضعیت وخیم می‌تواند یکی از آن‌ها باشد، نوشته‌اش را با واقعیت تجربیاتش پیوند می‌زند و آن را در برابر چشمان مخاطب قرار می‌دهد: در این فیلم او را می‌بینیم که برای اولین بار عمل قطع عضو، برای حفظ جان مصدوم، را انجام می‌دهد و پیش از آنکه چنین کند شتابان به اتاقش می‌رود و نگاهی به کتاب پزشکی‌اش می‌اندازد تا آناتومی آن اندام را مرور کند. در جایی دیگر وقتی با زنی حامله، که برای وضع حمل آورده‌اند، رو به رو می‌شود، به بهانه سیگار کشیدن، به شتاب مسیر اتاق عمل و دفتر کارش را می‌پیماید تا بتواند نگاهی به کتابش بیندازد.
در پس‌زمینه فیلم می‌توان حضور انقلاب ۱۹۱۷ را هم احساس کرد و دید، اگرچه اشاره مستقیمی به آن نمی‌شود اما در خلال صحبت‌ها و گاه در تک صحنه‌هایی حضور آن کاملا محسوس می‌شود.
.
این فیلم بسیار زیبا توسط الکسی بالابانوف کارگردانی شده و لئونید بیچوین در نقش اصلی کار خیره کننده‌ای انجام داده است. تنهایی شخصیت اصلی و ناامیدی او در اینجا به طرز درخشانی آشکار می‌شود و ما ناامیدی یک فرد را در محیط رادیکالیزه به خوبی درک می‌کنیم...
.

حمیدرضا بهمن‌زاد

**Morphine (2008) • Movie

Morfiy
--------------------------------**

➥ ?**** WEBRip 1080p Persian SoftSub

-----------------------@Film_Quarterly