شبا که از خواب جا می‌مونم،
می‌رم سراغِ فکرکردن وچایی. تو چی؟

خسته شدم از اینکه همش باید خودم رو سرگرم کنم تا به بعضی‌چیزها فکر نکنم. وقتی که دارم سعی می‌کنم حواسم رو پرت کنم و بهش فکر نکنم باز هم بهش فکر می‌کنم و این فکرکردن هیچ‌طوری متوقف نمی‌شه.

هوای خوب و بارونی من را مشتاق می‌کند که چای بنوشم و برایت نامه‌ بنویسم.

به خوابالودگی و بی حالی

قسم به جادوی چای نیمه شب..

مگر بنا نبود که انتهای ‌تحمل‌ کردن‌ها، کاهش رنج‌ها باشد؟

بیاید الکی آدما رو درک نکنیم، بیاید صادقانه تو چشاشون نگا کنیم و بگیم من نمیفهممت و ادای فهمیدنتو در میارم..

طبیعت همیشه الهام‌بخش بوده برام

حال من خوبه؛ اما تعریف من از خوب با تو تفاوت داره

قديما كه صفا بيشتر بود به اين زوديا صبح نميشد