تنها میرم.

یکیم نیست باهاش برم کنسرت سنتی :(

دفترچه کریس و ثبت کردن صد روزی که تو آلاسکا موند.

یکی از مهمترین آهنگاش برام:

یادمه تو همون old days من از لانا واقعا بدم میومد و نمیتونستم صدا و لحنش رو تحمل کنم تا اینکه این آهنگش رو گوش دادم و بعدش آهنگ بعدی و بعدش آهنگ بعدی و ...

یه چیز جالبی که امشب یاد گرفتم؛

سمبل واقعیت در سینما، آیینه است. یعنی کارگردان بخواد واقعیت رو نشون بده از آیینه استفاده میکنه.

موزیکش اینطوریه که هم خوشحالم میکنه هم قلبم رو سنگین. این یعنی به درستی حس دوست داشتن رو منتقل کرده.

حرم چشمای تو قصه دنیای منه
یه بهانه برای همه حرفای منه
مثل یک خاطره، یه حدیث گنگ
قدرت گفتن همه شعرای منه

+اینو آهنگ پایینیشم جزوشونن.