آدم عاشق باشد و نتواند به کسی بگوید، غم انگیز نیست؟
— سال بلوا، عباس معروفی.

و آنگه مژه را پر آب کردی
با باد صبا خطاب کردی

کی باد صبا، به صبح برخیز
در دامن زلف لیلی آویز

گو آن که به باد داده‌ی توست
بر‌خاک ره اوفتاده‌ی توست

از باد صبا دم تو جوید
با خاک زمین غم تو گوید

بادی بفرستش از دیارت
خاکیش بده به یادگارت

هر که نه چو باد بر تو لرزد
نه باد که خاک هم نیرزد.

— لیلی و مجنون، نظامی گنجوی.

heaven indeed is a place on earth with you sweetheart 💞

تنها ماندن نفرت انگیز است، مرگبار است، و نیز ظلمی است به آن‌ها که دوستت دارند.
چه می‌گویم؟ زیستن در دیگری بد است. وقتی شخص مدتی زیاد بیرون از خویش به سر برده باشد، حتی در احتمال بازگشتش به خود نیز لذتی ذهنی وجود دارد؛ اما زیستن دائمی در این “من” که ستمگرترین، سخت‌گیرترین و غیر واقعی‌ترین همراه انسان است، نه، نباید.
به من گوش بده، تو گوهره‌ای پر فیض و فروغ را در زندانی خفه می‌سازی، تو از قلبی لطیف و بخشنده، مردم گریزی خود‌خواسته بیرون می‌آوری، خلاصه که برایت نگرانم . همین! دوستت دارم.

_ ۲۶ اکتبر ۱۸۲۷/ نامه از گوستاو فلوبر به ژرژ ساند

@DostoevskyinSiberia

- جهت ارتباط

t.me/HidenChat_Bot?start=108213709

بچه‌هایی که ساری هستین و این چهارشنبه (۲ خرداد) دوست دارید کلاس فری دیسکاشن شرکت کنین بهم پیام بدید که آیدیم رو جهت تبادل اطلاعات بهتون بدم
حضورتون باعث خوشحالیه 🫶🏻💕

https://telegram.me/BiChatBot?start=sc-12104-k9nkW2r

وقتی آدم یک‌ نفر را دوست داشته باشد بیشتر تنهاست، چون نمی‌تواند به هیچکس جز همان آدم بگوید چه احساسی دارد
و اگر آن آدم کسی باشد که تو را به سکوت تشویق کند، تنهایی تو کامل می‌شود.

— سمفونی مردگان، عباس معروفی.